Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Oplichten verzekering?

Mijn vriend werd vorige week aangereden, achterop, door een keurige mevrouw in een vrij nieuwe auto. Ze bleek de echtgenote te zijn van een heel grote autodealer in Prato.

De verzekeringsdocumenten werden ingevuld en mijn vriend ging vrolijk verder op pad. De eigenaar van de dealer belde niet lang daarna dat zij graag zijn bestelbus wilden repareren en of hij de volgende dag niet langs kon komen om hen dat plezier te doen.

Zonder veel enthousiasme ging hij de volgende dag bij de dealer langs en kreeg te horen dat ze enorme problemen hebben want de auto die de aanrijding had veroorzaakt was alleen verzekerd voor schade aan derden. Of mijn vriend zo vriendelijk wilde zijn om pas over twee maanden aangifte te doen van de aanrijding, dan hadden zij de tijd de auto wel goed te verzekeren. In de tussentijd zou zijn bestelbus door hen worden gerepareerd. Over twee maanden zouden ze dan met een bestelbus van vrienden een zelfde ongeluk ‘in scene zetten’.

PAM … zonder blikken of blozen wordt zo’n oneerbaar voorstel gewoon gedaan, door één van de grotere autodealers uit de buurt …

Mijn vriend zag het helemaal niet zitten en bedacht al snel dat ze niet slechts hun ‘probleem’ proberen op te lossen, maar vooral proberen om flink geld aan het ongeluk te verdienen. Ze zouden namelijk zelf alle schade repareren en daar verdien je flink aan als autobedrijf.

Hij weigerde medewerking, maar ze bleven aanhouden en kwamen met nog een aantal andere oplossingen, allemaal uiteraard met als doel de verzekering op te lichten.

Ik kan alleen maar hopen dat ze gepakt worden. Mijn vriend heeft het voorval aan zijn verzekeringsagent doorgegeven, dus wie weet …

Scandaloso … (schandalig!), maar helaas in Italie vrij normaal. Deze foto past er wel bij, onderdeel van de dom van Florence.

schokkend

Posted in: Appartement opknappen, Bijzondere mensen, Montespertoli

Kruisjes

Gisteren ging ik met  een makelaar op pad. Ik had beter moeten weten, de beste man had mij allerhande huizen en terreinen voorgesteld die totaal niet voldoen aan mijn wensen, maar ik liet mij overtuigen omdat hij echt zeker wist dat ik deze huizen moest zien.

Het was totaal zinloos, hij bracht mij naar afschuwelijk lelijke huizen ofwel vreselijke plekken. Hij bleef maar praten over unieke kansen en dat ik mij die niet moest laten ontglippen. In zijn kleine oude Fiatje rommelde hij voortdurend met een doosje waar geur uit kwam en hij bood mij twee keer kauwgom aan. Ik kreeg het idee dat hij mij vond stinken, niet bijster bevorderlijk voor mijn humeur.

Onderweg reed hij gelukkig langzaam. Af en toe sloeg hij driftig een kruisje. Ik dacht dat het wellicht kwam door wat ik zei, ik had namelijk duidelijk geen interesse in de huizen die hij voorstelde. Toch maar even vragen. De makelaar zei heel trots dat hij niet langs een madonnabeeld kon rijden zonder een kruis te slaan.

Het stikt hier van de beeldjes langs de wegen en hij kent ze allemaal. Enthousiast gaf hij met grote precisie aan waar de volgende madonnabeeldjes stonden en sloeg, devoot en met groeiende intensiteit, kruisje na kruisje.

madonna-beeldje-2 madonna-beeldje

Posted in: Bijzondere mensen

Zingen voor geestelijk gehandicapten

Sinds september ben ik lid geworden van een koor, Sing We Will. Engelse pop/rock liedjes. Ontzettend leuk om te doen, een groep van super enthousiaste mensen met goed gevoel voor humor.

We treden af en toe op, vooral in bejaardentehuizen. Vandaag waren we uitgenodigd in een tehuis voor geestelijk gehandicapten. In een zaaltje zaten ze al behoorlijk verveeld te wachten toen wij alles nog op moesten zetten. Er kwamen allerhande moeilijke geluiden uit het publiek. Was het protest, was het nieuwsgierigheid, was het altijd zo?

We begonnen te zingen en binnen de kortste keren was het één groot feest. Her en der bleef iemand half in slaap ongelukkig zitten zijn, maar de rest was blij, heel erg blij. Het was feest, carnaval, ze hadden zelfgemaakte maskers op die al gauw waren verdwenen. Eén zielige vrouw had het masker grotendeels over haar ogen, maar liet het er maar bij. Ze was niet blij en werd het ook niet, omringd door vrolijkheid of niet.

Toen we na een uur klaar waren met zingen wilden ze graag nog meer horen. Daarna moesten we door het publiek, dat inmiddels deels was gaan dansen, naar de ruimte waar onze tassen stonden, en daarna weer door het publiek om naar buiten te kunnen.

Wild werden handen geschud en onverstaanbare zinnen vol vuur geuit. Eén man in een rolstoel kuste mij vreselijk nat op mijn wang, door het dolle heen. Hij had het hele uur zitten meedeinen, af en toe met hoog uitgestrekte armen klappend.

Ik reed terug door het drukke verkeer van Florence met drie andere koorleden. De conclusie was dat we, zonder dat dat onze bedoeling was, een groepje mensen blij hadden gemaakt.

Dat geeft een onvoorstelbaar goed gevoel.

Posted in: Montespertoli

De vroege ochtend in Toscane

Gisterochtend stond ik vroeg op en zag het langzaam licht worden. Prachtig. Aan de Zuid-kant keek ik op dichte mist met kleine eilandjes erboven. Aan de Noord-kant waren slechts flarden mist. Montespertoli deelde de mist blijkbaar door midden.

Vanochtend wederom vroeg op. Ditmaal totaal geen mist, maar een vaag oranje kleur in het Noorden waartegen het kasteel van Poppiano afsteekt.

Vroeg opstaan is echt zo verkeerd nog niet!

vroege-ochtend-februari-2015-3vroege-ochtend-februari-2015-2 vroege-ochtend-februari-2015-1

Posted in: Montespertoli, Toscane

Nog een verlaten villa in Toscane

Deze ligt niet ver van de afvalverwerking, dus eindelijk hebben we een goede reden gevonden waarom deze villa wellicht onbewoond is achtergelaten. “Villa Adriana” staat er trots op de voorkant.

De tuin wordt nog een beetje onderhouden, maar de pracht is ervan af. Ooit stonden hier unieke bomen, keurig in vorm gehouden, net als de heggetjes van buxus, inmiddels te groot om nog elegant te zijn. Een tuin vol schaduw en plekken om te zitten, verworden tot een deprimerende bende.

In de ingestorte limonaia (een soort wintertuin met veel glas waar vroeger de citroenbomen in hun machtige potten overwinterden) staan twee kitscherige beelden, waarschijnlijk zijn ze er na het instorten neergezet, hetgeen het tafereel iets zuurs geeft. De beelden genieten van het prachtige uitzicht, te midden van puin en vergane glorie.

villa-adriana-toscane-1 villa-adriana-toscane-2 villa-adriana-toscane-3 villa-adriana-toscane-4 villa-adriana-toscane-5

De zon begon onder te gaan toen we hier waren, de sfeer werd er niet vrolijker op. Gelukkig ging een roodborstje even op het met gele ‘mos’ bekladde balkon zitten.
De natuur treurt niet om de stilte rondom deze villa.

villa-adriana-roodborstje

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

De nieuwe technologie

Ik belde vanochtend een ‘agente immobiliare’ (makelaar). Ben op zoek naar een stukje grond waar ik een klein simpel huisje op zou mogen bouwen, maar dat is niet zo eenvoudig hier.

Waar ligt het stuk grond, vroeg ik als eerste. Tussen Montespertoli en Castelfiorentino kreeg ik als volledig nutteloos antwoord. Ik zei dat daar twaalf kilometer tussen lag. Een diepe zucht. Waar woont u? In Montespertoli. Ah, dus u woont in Montespertoli. Ja. Kent u het een beetje? Ja ik ken het goed. OK, nou het stukje grond ligt niet ver van Montespertoli. OK, maar waar dan?

… zo ging het een tijdje door tot ik erachter kwam dat de beste man het gewoon niet uit kon leggen.

Zou hij mij een email kunnen sturen met meer informatie? Nou nee, hij wilde liever dat ik samen met hem ging kijken. Ik hield vol dat ik liever een email ontving om geen tijd zinloos te verdoen. Hij ging nog altijd tegensputterend akkoord, alsof ik wel enorm lastig was.

Zal ik u een sms sturen met mijn email adres? “No, per l’amor di Dio, non ci capisco nulla di sti’msm” (Nee, in Godsnaam, ik begrijp niets van dat soort msm). Ik had de neiging de man te verbeteren, maar hij was al aangebrand genoeg.

Ik moest dus mijn email adres spellen. Het duurde ongeveer 4 minuten voor hij alles correct had, als het al correct is. Zijn medewerker zal de mail gaan sturen, want de man zelf hield trots vol dat hij helemaal niets van al die nieuwe technologie wist en dat wilde hij ook per se zo houden.

Onvoorstelbaar dat zo’n man een bedrijf kan hebben in deze tijden. Hoewel, ik ben inmiddels wel erg benieuwd wie dit is en hij maakt vreemd genoeg ook een eerlijke en directe indruk, zo zonder moderne technologische gemakken.

Posted in: Wandelen Toscane

Wandeling frisse zondagmiddag in Chianti

We zijn weer terug van een kort weekje vakantie.

Vandaag werd het in de loop van de dag zonnig, maar wel fris. We gingen wandelen, van Montespertoli naar het kasteel van Poppiano, naar San Quirico en toen links naar het kasteel van Montegufoni en terug naar huis in Montespertoli.

De sfeer in het laatste uur was prachtig. Maar eerst wat foto’s van een kapelletje dat op instorten staat bij het dorpje Montagnana.

wandeling-chianti-1feb2015-1 wandeling-chianti-1feb2015-2 wandeling-chianti-1feb2015-3 wandeling-chianti-1feb2015-4 wandeling-chianti-1feb2015-5 wandeling-chianti-1feb2015-6 wandeling-chianti-1feb2015-7 wandeling-chianti-1feb2015-8 wandeling-chianti-1feb2015-9

Back to Top