Posted in: Uncategorized

Naar centrum Florence fietsen vanuit de heuvels

Wie deze blog regelmatig leest zal inmiddels weten dat ik een e-bike tour bedrijfje hier in Montespertoli help met de tours en de website.

Ik geniet elke keer dat we een tour doen en de laatste weken begint het gelukkig aardig te lopen.

Woensdag hebben we een fietstocht voorbereid die de laatste week van augustus begint, vanuit Montespertoli naar het centrum van Florence, allemaal over schitterende kleine weggetjes, langs villa’s en oude kerken, tussen olijfboomgaarden door en uiteraard de wijngaarden.

Je komt over een doolhof van smalle steegjes die tussen oude muren doorgaan in het centrum van Florence uit, maar niet nadat je eerst, vanaf een minuscuul pleintje, schitterend uitzicht over de stad geniet.

De video van de fietstocht naar Florence (2 minuten) geeft een beetje een beeld, maar de werkelijkheid is, zoals het hoort, vele malen mooier.

Het is ruim 30 kilometer fietsen, met de e-bikes prima te doen. We halen de e-bikes daarna op en wie wil kan mee terugrijden naar Montespertoli, maar uiteraard kun je ook in Florence blijven en aan het eind van de dag met een bus terugkomen.

Hier staat alle informatie over deze georganiseerde e-bike tocht in Toscane.

bicycle-tour-to-florence-6

Posted in: Fietsen in Toscane, Toscane

Toscaanse kerk met veel licht

… een beetje een kenner zal direct denken dat een kerk in Toscane met veel licht, wel een heel moderne kerk zal zijn.

Maar er is een andere mogelijkheid:

lichte-kerk-toscane2lichte-kerk-toscane1

Het dak is ingestort. Zo te zien al een hele tijd geleden.

Ook staan er twee cementen wijnvaten (’tini’ worden die genoemd) direct rechts naast de ingang, je ziet nog net wat groen en orange van die vaten op de foto hierboven. De kerk was dus al een tijdje niet meer in gebruik.

De voorkant is van prachtige blokken steen die heel precies op elkaar passen. Het altaar lijkt van bewerkt marmer en was blijkbaar te zwaar om mee te nemen (hier wordt alles uit oude gebouwen gehaald, deels door de eigenaren van de kerk zelf, zo niet door handelaren of wie voor hen).

De kerk staat min of meer in ’the middle of nowhere’, in iets dat de naam gehucht niet eens mag hebben (we hebben drie huizen geteld en en schuurtje). Een halve kilometer verderop staat een kasteel, dus de kerk zal daar wel mee te maken hebben.

Een prachtige plek, met schitterend uitzicht (maar dat is wel vaker zo hier). De buren wisten ons te vertellen dat het geheel te koop is, maar het beroemde gebaar werd erbij gemaakt (de duim tegen de wijs- en middelvinger wrijvend): erg duur dus!

Wie weet gaan we ‘ns bij de eigenaar informeren, zo niet dan dromen we er gewoon een paar dagen over en vergeten het daarna weer, zoals we bij alle andere prachtige ruïnes hier in de buurt doen.

Posted in: Bijzondere mensen, Montespertoli

Dracula …

Ik doneer bloed in Castelfiorentino. Naast het ziekenhuis staat een klein gebouwtje met ‘Centro Sangue’ (bloedcentrum) erop.

Ditmaal was er een andere arts (je krijgt een snelle controle alvorens je doneert). Streng keek ze mij aan en zei direct dat ze mijn naam maar niets vond omdat het zo lastig te typen was en ze moest mijn gegevens naar boven halen. Toen alles in orde bleek stak ze van wal met haar probleem op dit moment:

Het is zomer, iedereen is weg en niemand doneert bloed. Er ontstaan tekorten, want ongelukken gebeuren toch en volgens haar groeit het taboe op pijn hebben en doodgaan. Fel vroeg ze mij: ” zie jij nog wel ‘ns mensen met een stok lopen?”. Ik kon hier eigenlijk geen antwoord op bedenken, maar dat was ook niet nodig want na een korte pauze volgde: “nee, er zijn nauwelijks nog mensen die met een stok lopen want iedereen krijgt een nieuwe knie, een nieuwe heup of allebei”.

“Weet jij wel hoeveel bloed er nodig is voor een nieuwe knie”?
Ik had geen idee uiteraard.
“Twee zakken bloed, dat betekent twee mensen moeten komen doneren om iemand een nieuwe knie te kunnen geven, iedereen wil dat tegenwoordig, maar steeds minder mensen doneren. Vroeger had je gewoon pijn en dat hoorde bij oud worden. Tegenwoordig wil niemand meer dood en mag niemand meer pijn hebben. Een onhoudbare situatie!”

Ik kon niet anders dan ja zeggen en het met haar eens zijn, want als je arts bent in het bloedcentrum, dan heb je heel andere prestatiedruk dan wanneer je arts bent op de eerste hulp … we zien de wereld altijd vanuit ons eigen perspectief en dat perspectief verschilt enorm van beroep tot beroep. Ik kon mij even in haar verplaatsen en vanuit haar gezichtspunt heeft ze gelijk.

Ik liep in gedachten naar de zaal waar je doneert en kreeg direct volop aandacht van een zuster. Toen het bloed eenmaal werd afgenomen keek ik omhoog waar een TV het laatste nieuws de ruimte in gooide. Op de plank naast de TV prijkte een beeldje.

Overal in ziekenhuizen en andere gebouwen zie je beeldjes, bijna altijd van Maria of Jezus. In dit zaaltje stond echter geheel onverwachts en vol humor een beeldje van Dracula, bloed droop van zijn extreem lange hoektanden …

Zou dat wellicht een reden kunnen zijn dat de zaal zo leeg bleef, of komt het door de wat beangstigende redeneringen van de arts? Of is het gewoon zomer en ‘bloedheet’ en dus niet de juiste tijd van het jaar?

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Oud en zorgzaam

Gisteren liep ik naar het centrum van Montespertoli en zag een bejaarde dochter die haar nog veel ‘bejaarderdere’ vader ‘uitliet’.

Je ziet het vaak hier in Italie dat ouderen met ondersteuning een eindje gaan wandelen, al dan niet volledig kromgetrokken en/of scheef. Zolang ze recht en redelijk stevig op de been zijn doen ze alles zelfstandig, maar zodra dat niet meer gaat, schuifelen ze moeizaam naast een jonger exemplaar over de stoep (als die al bestaat en niet volstaat met geparkeerde auto’s).

De hoogbejaarde man kwam langs een plantenbak van de gemeente. Er zat een struik in die wat dode takken had. De man ging, ondanks luid protest van zijn dochter, dat wel even in orde brengen. Zijn handen zaten al onder de aarde en de plant werd keurig de aandacht gegeven die het verdiende alvorens ik voorbij was en het stel niet langer kon observeren.

Deze generatie heeft op het land gewerkt en de zorg voor alles wat groeit en bloeit, de zorg voor de directe omgeving, zit hen in het bloed. Prachtig om te zien.

De dochter schaamde zich uitgebreid en dat typeert wellicht het verschil in cultuur dat in Italie (en niet alleen hier) is ontstaan. Gelukkig pakken een aantal jongeren het roer over, twee generaties overslaand!

Posted in: Fietsen in Toscane, Montespertoli, Toscane

Romantisch in een veld zitten

Zaterdagavond gingen we erg laat nog een stukje fietsen. De zonsondergang was heel bijzonder en we waren niet de enigen die ervan genoten …

romantisch-toscane-3

In de verte zie je de Alpi Apuane (Apuaanse Alpen) in de buurt van Lucca. De zon verdween hier snel achter en daarna hadden we grote haast om nog voor het donker thuis te komen.

romantisch-toscane-2

romantisch-toscane-1

Wat een rijkdom!

Back to Top