Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans, Montespertoli

Reacties op de hond

Inmiddels woont hondje Sandy bijna drie weken hier, op de derde verdieping van een gehorig appartementencomplex in Montespertoli. Het gaat prima geloof ik, maar … hoe vraag je een hond zoiets?

Een paar reacties uit de buurt …

Een meisje dat altijd hardloopt, fietst en bergen energie lijkt te hebben (ook als ze haar heel oude herdershond uitlaat, loopt ze met verende en snelle passen, heen en weer naar haar bejaarde vriendje die, zich moeizaam voortslepend, achterblijft) zegt tegenwoordig ‘ciao donne’ (dag vrouwen). Welja … waarom ook niet! Op gelijke voet met een hondje!

Eén van de buurmannen van hiernaast, een geweldige zuurpruim, wees mij zeer onvriendelijk terecht omdat volgens hem het hondje tegen de muur plast. Ik beloofde beter op te letten, maar legde als verdediging wel uit dat de hond normaal gesproken plast waar andere honden plassen.
De dag erop was hij de muur aan het schrobben en heeft er een viezig zwart goedje op gesmeerd zodat de muur er nu uitziet alsof heel zieke honden er plassen (en meer). Maar goed, de hond heeft haar interesse in de muur verloren.

Tot slot maakte een oud mannetje mij een tijdje geleden geweldig aan het lachen. Hij liep naar zijn Apecar (zo’n typisch Italiaanse driewieler), met een fluoriserend hemdje aan en een pet op. Hij leek mij van verre afkeurend aan te kijken, ging er zelfs ‘ns goed wijdbeens voor staan. Ik begreep niet wat er mis kon zijn en liep dus door. Toen ik hem passeerde zei het mannetje tegen de hond: ‘mannaggia che fortuna che hai con una padrona cosi bella’ (potverdikkie wat een mazzel heb jij met zo’n mooi baasje).
Tsja …

Ook onze benedenbuurman heeft voor het eerst sinds ruim anderhalf jaar iets tegen mij gezegd (dit ging er destijds mis: http://winitalie.com/2014/01/05/beter-een-goede-buur-dan/) toen ik hem in het trappenhuis met Sandy tegenkwam. Hij is dol op honden zo blijkt. Wederom onverwacht, ik was totaal gewend hem vriendelijk te groeten en standaard genegeerd te worden, maar een buurman die normaal doet is toch net iets prettiger.

En hier is Sandy in haar mandje, een groot deel van de dag brengt ze zo door, op haar rug slapend met een stukje tong uit haar mond.
Een echt oud vrouwtje?
Totdat je haar uitlaat … laatst had ze een ree te pakken, maar dat is een ander verhaal!

sandy

 

Posted in: Toscane

Fruit!

Vooral heel veel pruimen …

Niet te pruimen? Waarom hebben we die uitdrukking in het Nederlands? Zal wel te maken hebben met het werkwoord ‘pruimen’, op tabak kauwen. Lijkt me bijster smerig, maar wellicht is het gezonder dan roken. Maar dat is een heel ander verhaal.

Het stikt in Toscane dit jaar van het fruit. Emmers pruimen heb ik al ingemaakt en ik kan bijna geen vijg meer zien, appeltjes vallen van de bomen (… jammer dat niemand meer die kleine appeltjes eet, ze zijn echt zalig). Kortom, een goed jaar voor fruit.

De druivenoogst is ook voorzichtig van start gegaan, ik zag al een oogstmachine door het dorp rijden en ik hoor iedereen zeggen dat ze met de pluk gaan beginnen. Het is vroeg dit jaar, maar we hadden dan ook een warme zomer. Stikheet kun je wel zeggen.

Deze vijgen plukten we afgelopen weekend hier buiten het dorp tijdens een prachtige wandeling. De boom stond, zoals wel vaker, bij een verlaten huis. De vijgen zijn overheerlijk, of eerlijk gezegd waren ze dat want deze foto is van maandag en de vijgen zijn inmiddels ruimschoots op.

vijgen

Posted in: Montespertoli

Daar ben ik weer

Het was even wat stiller dan normaal hier op mijn blog, want ik was op vakantie. Een paar dagen naar Frankrijk om mijn zus te bezoeken en daarna in de Alpen te wandelen en MTB’en (en ik heb er intens van genoten!) en een paar dagen thuis om van alles af te maken en ook te wandelen en fietsen.

Daarnaast heb ik het hondje opgehaald waar ik in Umbrie altijd op paste (ik was daar ‘custodian’ voor Amerikanen en paste op de huizen, onderhield tuin en zwembad en paste op hun katten en hondje). De nieuwe custodians zijn niet weg van honden en het arme beestje raakte wat in de verdrukking, dus vroegen ze of ik wellicht voor haar kon zorgen. Zeg daar maar ‘ns NEE tegen …

Een enorme verandering in mijn leven, deze kleine viervoeter op de derde verdieping. Ik ben nu verplicht ’s ochtends en ’s avonds haar uit te laten en probeer ook overdag een tijdje met haar buiten te zijn. Doet mij uiteindelijk ook goed, hoewel het niet altijd erg goed uitkomt.

Als ze vervolgens dit doet:Sandy-hondje-toscane-1

 

… en daarna weer hier gaat liggen …Sandy-hondje-toscane-2

 

… dan heb je toch een klein probleem. Maar, alles is oplosbaar, er hangt nu een oude handdoek bij de deur en de hond vindt het heerlijk daarmee te worden schoongemaakt.

Tot slot nog deze foto hier uit Montespertoli …het bankje met uitzicht op de Chianti (op de achtergrond is het kasteel van Sonnino zichtbaar, in Montespertoli). Echt weer thuis.

het-Chianti-bankje

Back to Top