Posted in: Appartement opknappen, Bijzondere mensen

Huis (proberen te) kopen in Toscane

Ik schreef al over een bizarre ervaring met een idiote makelaar (zie http://winitalie.com/2015/05/21/italiaanse-makelaarspraktijken/). Ditmaal was de makelaar OK, maar de verkoper (en zijn buurman) minder.

We hadden het huis, dat we ‘de bunker’ noemen, al sinds we in Montespertoli wonen, te koop zien staan. De prijs was absurd hoog, het huis foeilelijk. We zijn dus nooit gaan kijken. Tot ik een dag ging wandelen en bij de bunker uitkwam, er beter naar keek en bedacht dat het wel potentie zou kunnen hebben (alles afbreken en iets fatsoenlijks bouwen).

Na veel wikken en wegen zijn we gaan onderhandelen en na een intensief proces hebben we een koopvoorstel getekend en de eigenaar ook. Daarin hadden we een aantal voorwaarden gesteld waaraan de eventuele koop verbonden zou zijn. We wilden ten eerste de tuin helemaal privé en niet gedeeld met de buurman. We wilden ook pas kopen als alle vergunningen bij de gemeente zouden zijn goedgekeurd, zodat we niet met een opgeknapte schuur blijven zitten, maar echt een officieel goedgekeurd woonhuis zouden hebben. Allemaal geen enkel probleem. Zei de eigenaar.

In december was dit rond. We zouden van de eigenaar te horen krijgen wie zijn ’technicus’ is die bij de gemeente alles rond zou maken. In januari belde ik, maar ik moest een week later terugbellen, en dat ging zo een tijdje verder. De laatste keer kreeg ik op mijn donder dat ik alweer belde en besloot de makelaar erbij te betrekken. Die kwam ook niet veel verder.

De tijd gaat heel erg snel voorbij, dat weten we inmiddels en ook terwijl je op belangrijk nieuws wacht racet de tijd gewoon door. Mijn ergernis groeide wel gestaag en het vermoeden dat we aan het lijntje werden gehouden konden we op een gegeven moment niet langer voor ons houden.

Dus belde ik de eigenaar. Hij reageerde zwaar beledigd toen ik hem mededeelde, op z’n Nederlands, gewoon recht door zee, dat ik geen enkel vertrouwen meer in de koop had en mij opgelicht voelde omdat hij ons niet op de hoogte bracht van wat er speelde. De beste man beweerde zich uitermate in te hebben gespannen en heel druk te zijn met het in orde brengen van alles.

Het bleef erg vaag, maar ik vroeg door ondanks de ijzel aan de andere kant van de lijn.  Na een hele tijd kwam er voorzichtig uit dat de ‘diritto di passo’ d.w.z. het recht van overpad van de buurman, misschien toch een probleem was.

Maar, zei hij direct laconiek, dat kun je heel makkelijk oplossen door gewoon een extra afstandsbediening van het hek aan de buurman te geven. “Che problema c’è?” (Dat is toch geen probleem?).

Tsja …
Ik heb de makelaar gebeld en gezegd dat het contract bij deze wat ons betreft ongeldig was geworden. De makelaar stond met zijn mond vol tanden.

Weer een ervaring rijker (jammer).

We hebben al maanden de grootste lol om de buurman, een vreemd type. Hij spreekt zichzelf in elk gesprek minimaal twee keer tegen. Volstrekt onbetrouwbaar en niet al te snugger. Om goed te liegen, moet je minimaal kunnen onthouden wat je een paar minuten daarvoor hebt beweerd. Daar slaagt hij duidelijk niet in.

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane, Wandelen Toscane

Toscaanse kastelen en villas

Ons wandelingetje zaterdag liep vanuit huis richting San Quirico, een klein plaatsje op de heuvel tegenover ons. We lopen hier vaak, maar de zon scheen en dus kon ik een paar foto’s maken. Zoals wel vaker … villas en kastelen.

toscaanse-villas-kastelen-1 toscaanse-villas-kastelen-2 toscaanse-villas-kastelen-3

Wat een rijkdom deze plekken!

Zondag was er een rondleiding door het kleine museum van de ‘arte sacra’ in Montespertoli. Arte Sacra is kunst die uit kerken is gehaald (alvorens het werd gestolen, kan ik daaraan toevoegen. Vaak echter was men niet op tijd!).

Een heer op leeftijd vertelde het groepje geïnteresseerden over de oude kerken (sommigen al van ver voor het jaar 1000) hier in de buurt. Hij heeft een paar boeken geschreven over de lokale geschiedenis, met verhalen over families hier en bijzondere personages. Dit alles na zijn pensioen. Hij is aan het studeren geslagen, de archieven ingedoken en de mooiste vondsten zijn gepubliceerd.

Een prachtige middag, zeer informatief en het was een waar genoegen naar deze bevlogen meneer te luisteren, die echt alles weet over dit schitterende gebiedje. Ondanks zijn leeftijd en oogproblemen (meldde hij terloops even) wist hij data, namen en feiten vlot te produceren en de grote lijn van de details te onderscheiden.

Posted in: Bijzondere mensen

Geitjes en heel lekkere rauwmelkse kaas Toscane

Zoals ik had beloofd afgelopen blog, een stukje over ons bezoek aan 50 heel schattige piepjonge geitjes (en hun rustige, maar nieuwsgierige, moeders).

toscaanse-rauwmelkse-kaas-1 toscaanse-rauwmelkse-kaas-2

Wat zijn ze grappig die geiten.
Deze hierboven mogen binnenkort weer naar buiten als het gras iets hoger staat. Ze zijn de lichting van afgelopen jaar, allemaal geboren op de boerderij.

toscaanse-rauwmelkse-kaas-3 toscaanse-rauwmelkse-kaas-4

Hierboven de echte stal waar in de afgelopen weken 50 geitjes zijn geboren. De moeders staan een deel van de dag op stal om de geitjes te laten drinken en de rest van de tijd leven ze buiten. De jonkies vermaken zich binnen omdat het buiten nog te gevaarlijk is. Het gevaar komt vooral van de oudere geiten die niet altijd even goed opletten. Dit jaar zijn er veel slechte moeders … dus extra werk voor Guido, de boer/kaasmaker.

toscaanse-rauwmelkse-kaas-5

En hier de Guido met een klein geitje.

Je kunt hem en zijn kazen elke zaterdagochtend op de markt van Montespertoli vinden. Afgezien van geitenkaas (van zijn eigen dieren) maakt hij ook heel lekkere rauwmelkse koeienkazen en schapenkazen. Die kazen zijn werkelijk zalig! Zijn afstudeeronderzoek ging dan ook over kaasbacteriën en enzymen.

I Formaggi del Dottore (hij is afgestudeerd in boerderij-dier-wetenschap – helaas ben ik de technische term kwijt, excuus!).

Elke zaterdagochtend op de boerenmarkt van Montespertoli en ook rechtstreeks op de boerderij te koop, Via Milani 8/c in Castelfiorentino (FI).

Posted in: Toscane, Wandelen Toscane

Eindelijk wandelen

Na vele weekenden slecht weer konden we vandaag eindelijk weer n’s wandelen. We hebben een klein stukje van de Via Francigena op en neer gelopen. Daarna hadden we in die buurt een afspraak om een geitenboerderij even te bekijken, dus we hadden niet veel tijd. Over de boerderij bomvol jonge geitjes schrijf ik binnenkort meer.

Hier drie foto’s van de winderige wandeling, maar met een heerlijk zonnetje.

wandeling-toscane-maart-2016-1 wandeling-toscane-maart-2016-2 wandeling-toscane-maart-2016-3

Posted in: Montespertoli, Toscane

Le rondini – De zwaluwen

Vanochtend keek ik uit het raam en zag … heel donkere wolken en twee vrolijke zwaluwen die net deden alsof het echt lente was.

Vervolgens heeft het een groot deel van de dag geregend en dat gaat nou al weken zo in het weekend. Ook was er een fikse hagelbui die de daken wit achterliet. Dat vond ik wat sneu voor de pas gearriveerde zwaluwen en ik vroeg mij voor het eerst in mijn leven af hoe vogels zo’n bui zonder schade overleven. Waarschijnlijk weten ze dat ze ergens moeten gaan schuilen natuurlijk.

Daar hoeven zij niet voor op een smartphone te kijken!

Back to Top