Posted in: Appartement opknappen, Bijzondere mensen

Huis (proberen te) kopen in Toscane

Ik schreef al over een bizarre ervaring met een idiote makelaar (zie http://winitalie.com/2015/05/21/italiaanse-makelaarspraktijken/). Ditmaal was de makelaar OK, maar de verkoper (en zijn buurman) minder.

We hadden het huis, dat we ‘de bunker’ noemen, al sinds we in Montespertoli wonen, te koop zien staan. De prijs was absurd hoog, het huis foeilelijk. We zijn dus nooit gaan kijken. Tot ik een dag ging wandelen en bij de bunker uitkwam, er beter naar keek en bedacht dat het wel potentie zou kunnen hebben (alles afbreken en iets fatsoenlijks bouwen).

Na veel wikken en wegen zijn we gaan onderhandelen en na een intensief proces hebben we een koopvoorstel getekend en de eigenaar ook. Daarin hadden we een aantal voorwaarden gesteld waaraan de eventuele koop verbonden zou zijn. We wilden ten eerste de tuin helemaal privé en niet gedeeld met de buurman. We wilden ook pas kopen als alle vergunningen bij de gemeente zouden zijn goedgekeurd, zodat we niet met een opgeknapte schuur blijven zitten, maar echt een officieel goedgekeurd woonhuis zouden hebben. Allemaal geen enkel probleem. Zei de eigenaar.

In december was dit rond. We zouden van de eigenaar te horen krijgen wie zijn ’technicus’ is die bij de gemeente alles rond zou maken. In januari belde ik, maar ik moest een week later terugbellen, en dat ging zo een tijdje verder. De laatste keer kreeg ik op mijn donder dat ik alweer belde en besloot de makelaar erbij te betrekken. Die kwam ook niet veel verder.

De tijd gaat heel erg snel voorbij, dat weten we inmiddels en ook terwijl je op belangrijk nieuws wacht racet de tijd gewoon door. Mijn ergernis groeide wel gestaag en het vermoeden dat we aan het lijntje werden gehouden konden we op een gegeven moment niet langer voor ons houden.

Dus belde ik de eigenaar. Hij reageerde zwaar beledigd toen ik hem mededeelde, op z’n Nederlands, gewoon recht door zee, dat ik geen enkel vertrouwen meer in de koop had en mij opgelicht voelde omdat hij ons niet op de hoogte bracht van wat er speelde. De beste man beweerde zich uitermate in te hebben gespannen en heel druk te zijn met het in orde brengen van alles.

Het bleef erg vaag, maar ik vroeg door ondanks de ijzel aan de andere kant van de lijn.  Na een hele tijd kwam er voorzichtig uit dat de ‘diritto di passo’ d.w.z. het recht van overpad van de buurman, misschien toch een probleem was.

Maar, zei hij direct laconiek, dat kun je heel makkelijk oplossen door gewoon een extra afstandsbediening van het hek aan de buurman te geven. “Che problema c’è?” (Dat is toch geen probleem?).

Tsja …
Ik heb de makelaar gebeld en gezegd dat het contract bij deze wat ons betreft ongeldig was geworden. De makelaar stond met zijn mond vol tanden.

Weer een ervaring rijker (jammer).

We hebben al maanden de grootste lol om de buurman, een vreemd type. Hij spreekt zichzelf in elk gesprek minimaal twee keer tegen. Volstrekt onbetrouwbaar en niet al te snugger. Om goed te liegen, moet je minimaal kunnen onthouden wat je een paar minuten daarvoor hebt beweerd. Daar slaagt hij duidelijk niet in.

Comments (3) on "Huis (proberen te) kopen in Toscane"

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to Top