Posted in: Italiaans

Open ramen

Het is warm en iedereen leeft met de ramen open, vooral ’s avonds. Wij wonen hier allemaal behoorlijk dicht op elkaar en al met de ramen dicht, horen we wat de buren doen en, soms, zeggen, dus in deze warme periode blijft er van de privacy echt helemaal niets meer over.

Een tijdje geleden moest de hele flat meegenieten met een vrijpartij van de meneer op de begane grond. Het duurde eindeloos. Ik keek, toen de herrie net begon, vanaf het balkon naar beneden omdat ik mij afvroeg of er een ongeluk op straat was gebeurd. Zodoende had ik mooi zicht op een buurvrouw schuin onder ons die, zo leek het, nieuwsgierig naar binnen probeerde te kijken door het open raam van de betreffende meneer. Ze leunde gevaarlijk ver over de railing. Best bijzonder voor die gesloten vrouw op leeftijd.

Gisteravond besloot onze buurvrouw telefonisch ruzie met haar vriend te maken en aangezien ze in huis twee kinderen voor de TV had zitten, ging ze op het balkon staan. Het was erger dan luisteren naar de vrijpartij. Wat een venijn en opgekropte, opgehoopte ellende kwam eruit. Haar beschuldigingen hielden niet op en leken om het echte probleem heen te draaien. Maar wie ben ik er een oordeel over te vellen, als je eenmaal boos bent, is redelijkheid vaak ver te zoeken.

Ons raam moest uiteindelijk dicht want de tenenkrommende ruzie hield maar niet op en het leek ook wat pijnlijk om de buurvrouw te verzoeken de conversatie elders voort te zetten. Mijn vriend stelde dit voor, maar we konden het niet eens worden wie van ons tweeën die taak op zich zou nemen. Ze is niet echt het type dat tegen commentaar lijkt te kunnen en ach … het raam dicht lost alles ook op.

Wie weet wat de bejaarde maar desondanks nog altijd nieuwsgierige onderbuurvrouw ervan vond!

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane, Wijn en olijfolie

Olijfboomgaard opknappen

Zoals ik in mijn vorige blog schreef, ben ik bezig met het kopen van een klein huis met 3 hectare grond erbij. Het land bestaat uit een olijfboomgaard en dat wat er van een wijngaard nog over is. Er is ruim tien jaar niets meer aan onderhoud gedaan. Een deel van de olijfboomgaard is zelfs al minimaal twintig jaar niet onderhouden. Daar gaan we ons op een later tijdstip mee bezig houden.

We wilden eerst de wijngaard van de bramen en ander onkruid ontdoen, maar dat bleek in de hitte écht onmogelijk. Dus gingen we aan de olijfbomen beginnen, die zijn zo hoog geworden dat ze in elk geval veel schaduw geven … elk nadeel heb z’n voordeel.

We hebben twee weekenden keihard gewerkt, ondanks de hitte (die het tweede weekend gelukkig erg meeviel).

Een bizar stel … met strohoeden op en witte overhemden! We trokken dan ook veel bekijks. Menig auto stopte, soms reden ze een eindje achteruit om beter te kunnen loeren naar die twee gekken: kliedernat van het zweet en dus verre van elegant, maar op en top in hun element.

De buurman kwam zich voorstellen en hielp ons een eerste stuk te maaien met zijn eeuwenoude tractor en iets jongere, maar toch ook al ruim de leeftijd van z’n welverdiende pensioen bereikt hebbende, klepelmaaier. Onvoorstelbaar hoe die machines het blijven doen, en ook onvoorstelbaar wat een verpletterende stank die tractor weet te genereren!

De buurman is een bijzonder typetje en blijkt niet erg betrouwbaar, maar hij is wel aardig. Hij is met pensioen, maar zijn leeftijd is moeilijk te schatten. Hij ziet eruit als ver in de zeventig, maar waarschijnlijk is hij nog geen 65.

We zijn nog altijd op zoek naar een tractor, maar komen in de buurt van een beslissing. Toen ik de buurman vertelde dat ik de tractor ook ging rijden, draaide hij zijn hoofd af onderwijl een hand wanhopig naar zijn voorhoofd brengend al “Mamma mia!” en “Oh Dio mio!” murmelend.

Ik kan het van de bejaarde buurman goed hebben! Ik begrijp wel dat hij zoiets helemaal niets vindt.

Hier wat foto’s van ‘voor’ en ‘na’ …

Voor: meters hoge bramenolijfboomgaard-opknappen-1a

Na: nog altij metershoge bramen, maar niet meer tussen de wijnranken.
olijfboomgaard-opknappen-1b

Voor: de olijfboomgaard door van alles overgroeid
olijfboomgaard-opknappen-2a

Na: dezelfde hoek van de olijfboomgaard. De bomen zijn nog altijd twee keer te hoog, maar daar gaan we deze winter mee aan de slag
olijfboomgaard-opknappen-2b

Voor: een olijfboom
olijfboomgaard-opknappen-3a

Na: dezelfde olijfboom
olijfboomgaard-opknappen-3b

Eén van de stapels hout die uit de olijfboomgaard komen.
olijfboomgaard-opknappen-6

 

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans, Toscane

Tractor kopen in Italie

Nou ben ik een vrouw, en dat weet ik al heel lang. Maar toch vergeet ik dat steeds. In die zin, ik vergeet steeds dat anderen mij EERST als vrouw zien en pas daarna, eventueel, naar de persoon achter die vrouw kijken.

Zo ook de afgelopen tijd dat ik op zoek ben naar een tractor, omdat ik een klein huisje met 3 hectare land ga kopen (daarover een andere keer meer).

De eerste ervaring was dusdanig slecht dat ik besloot nooit meer naar die winkel te gaan. De man die ‘van de tractoren wist’ bleef stug aan zijn computer doorwerken terwijl ik probeerde wat informatie over een tweedehands tractor die ze verkopen, te krijgen. Dat is dus niet gelukt. Deze man verkoopt blijkbaar alleen aan mannen.

Vanochtend gebeurde er iets veel vriendelijkers … maar ook net zo erg eigenlijk. Met mijn vriend waren we bij een dealer om andere dingen te kopen en ik vroeg dus ook naar een tractor. De beste man vroeg, heel serieus, wie de tractor zou gaan gebruiken. Wij allebei zei ik, mij van geen kwaad bewust.

Nou, we moesten dan maar even meekomen naar zijn kantoor, want dan zou hij ons een heel goede machine laten zien, een prachtuitvinding, ideaal voor mensen zoals wij. Ik had al verteld dat het land wat olijfbomen en een kleine wijngaard heeft, alles geheel verwaarloosd. De man liet ons een video zien van zo’n maaimachine waar je op kunt zitten. Trots als een pauw op zijn briljante idee.

Maar … maar … maar … dat is toch geen tractor? Ik heb een tractor nodig, eentje waar een maaier en versnipperaar achter kan, waar een kar achter kan, waar ik eventueel mee kan ploegen! Nee, nee, zei hij, dát kan hier niet mee, maar, en toen hij dit zei viel het kwartje, hij is heel makkelijk te bedienen, dus zou ik (de vrouw) er ook mee kunnen werken.

Goed.

Kalm blijven. Hij bedoelt het natuurlijk heel vriendelijk. Maar JEETJE, in welk jaar leeft deze man?

Ik vroeg naar een echte tractor omdat we die gewoon nodig gaan hebben. Een kleintje! Wederom kreeg ik, toen ik de man meesleurde naar een tractor die mij wel geschikt leek, de suggestie dat ik beter een andere tractor zou kunnen nemen, eentje die alles automatisch doet. Hoezo automatisch? Nou bij de tractor van mijn keuze moet je schakelen, moet je de maaimachine bedienen, moet je in de achteruit … dei extra poken leek de beste man allemaal veel te ingewikkeld (voor een vrouw).

Mijn vriend vreesde het ergste, zei hij achteraf, maar ik ben niet boos geworden, voelde me niet eens beledigd. Ik heb wel heel helder aan de man uitgelegd dat het mij geen enkel probleem lijkt om te leren een tractor te besturen. OK er zijn wat knoppen extra, maar wat maakt dat nou uit? Hij was het uiteindelijk wel met mij eens, maar had helemaal niet door dat hij werkelijk een ontzettend slechte indruk op mij heeft gemaakt.

Hoe dan ook, na de eerste keer totaal genegeerd te worden, was de aanpak van vandaag al vele malen beter. Ik zoek nog even verder naar een normale persoon die mij ook als normale persoon kan behandelen. Wie weet bestaan ze echt! Haast heb ik niet.

Back to Top