Posted in: Bureaucratie

Typisch staaltje bureaucratie

Vorige week lag er een briefje in de bus, handgeschreven, dat mijn vriend een document bij de Ufficio Messi op moest halen, dat blijkt een kantoor van de gemeente te zijn waar ze documenten aan inwoners geven (vaak geen goed nieuws, zoals boetes).

De openingstijden waren voor mijn vriend erg onhandig (op dinsdag van 8.30 tot 10.00 en op donderdag van 8 – 10 en van 18.00 – 19.30) en dus maakte hij een ‘delega’ voor mij. Een ‘delega’ is een papiertje waarop je aangeeft dat iemand anders jouw document op mag halen.

Met de delega en zijn identiteitskaart ging ik naar de gemeente. Een bijzonder vriendelijke vrouw ging de documenten voor mij halen. Daarna heeft ze met de hand zes formulieren ingevuld met elke keer mijn gegevens en die van mijn vriend, helemaal uitgeschreven. Ik heb er twintig minuten gezeten, de prachtige lange nagels van die mevrouw bestuderend.

Ik kreeg de documenten mee (het bleken er twee te zijn) in een gesloten envelop en nu komt het … want tot zover is alles heel normaal … er gaan twee aangetekende brieven op de bus geadresseerd aan mijn vriend, waarin staat dat ik, zijn huisgenoot, de documenten in ontvangst heb genomen.

Ik zei tegen de mevrouw dat ik die aangetekende brieven dus zou ontvangen (of erger nog, als ik niet thuis ben, moet ik ze met een delega op het postkantoor gaan halen), want mijn vriend is altijd op zijn werk. Ze verontschuldigde zich en zei dat het inderdaad nergens op sloeg, maar … regels zijn regels.

Nou is het hiermee nog niet klaar, want als ik een aangetekende brief in ontvangst neem die bestemd is voor mijn vriend, dan stuurt het postkantoor daarna nog twee aangetekende brieven om hem te vertellen dat die andere aangetekende brieven door mij zijn ontvangen.

En zo blijven we allemaal wel bezig en staan er altijd rijen bij het postkantoor.

Posted in: Bijzondere mensen, Montespertoli

Op sokken hardlopen

Heel langzaamaan ben ik weer wat aan het hardlopen Eigenlijk zou het ‘zachtlopen’ moeten zijn, ten eerste omdat ik heel langzaam ga en ten tweede omdat ik geen enkel lawaai maak omdat ik probeer op blote voeten te lopen (min of meer).

Gisteren liep ik tien minuten op van die speciale sokken, bedoeld om er buiten op te lopen, het dorp uit. Ik dacht en hoopte dat ik niet op zou vallen, want ik had per slot iets aan mijn voeten.

Mis!

Ik kwam langs twee schilders die een muurtje aan het opknappen waren. De schilder die met zijn rug half naar mij toe stond schrok zich een ongeluk, omdat hij mij niet had horen aankomen maar ik kwam vervolgens op een halve meter langs hem.
Daarna kwam ik langs een kleine garage waar één van de eigenaren buiten luid met een klant stond te praten. Middenin een zin bleef het ineens stil, net toen ik langskwam. Ik durfde niet te kijken, maar weet zeker dat die man met open mond naar mij heeft staan kijken, te verbaasd om door te praten.

Nou krijg ik in die buitensokken vreselijk hete voeten, dus voorlopig kan ik ze niet gebruiken. Zowaar een hele opluchting!

Back to Top