Posted in: Toscane

Wilde zwijnen

Een paar dagen geleden reden we tegen negen uur ’s avonds naar huis. Het was donker.

Ineens kwam er een wild zwijn met volle vaart de weg op rennen. Ik zag hem pas toen mijn vriend al zo hard remde als mogelijk was. Een afschuwelijke botsing was niet te vermijden.

We stapten uit en ik hoorde gegrom en gehijg vanaf de kant van de weg en alles ritselde. Mijn vriend keek beteuterd naar zijn auto, samen met een andere man die even was gestopt. Daarna kwam hij mijn kant op en vroeg: ‘ wat moeten we nu’?.

Ik ben van mening dat je een gewond dier niet mag achterlaten en het eigenlijk zo snel mogelijk uit zijn lijden moet verlossen en zei dus spontaan dat we nog een keertje eroverheen moesten rijden. Dat is uiteraard geheel onmogelijk, een wild zwijn is heel groot en stevig. Mijn vriend protesteerde dus ook hevig en toen ik het eenmaal had gezegd vroeg ik mij direct af hoe dat dan zou moeten.

Inmiddels was het zwijn uit de bosjes omhoog gekrabbeld op z’n zij. Het arme dier draaide vreemd op de asfaltweg in rondjes. Ik had nog maar gezegd dat we hem af moesten maken (mijn methode was niet de juiste, waar ik inmiddels door iedereen heel hartelijk over ben uitgelachen) of het zwijn stond ineens op zijn vier poten en liep, zonder hinkelen, rustig de donkere nacht in.

Ik stond met open mond van verbazing het dier na te staren. Mijn vriend, die altijd overal direct de humor van inziet, zei direct dat het zwijn mij had gehoord en dus wel had moeten doen alsof er niets aan de hand was. Dat leek echt zo, alsof het beest ons duidelijk wilde maken: ‘Ik gewond? Hoe kòm je erbij. Niets aan de hand hoor!’.

De auto, een Toyota, blijkt de voorkant zo te hebben dat het bij botsing zo min mogelijk schade aan personen (en zwijnen) geeft. Toevallig reden we ook niet snel en toevallig reed mijn vriend, die een bizar snel reactievermogen heeft. Allemaal toeval. Een groot geluk in dit geval. Voor het zwijn.

Back to Top