Posted in: Italiaans

Italiaans leren in een whatsapp groep

Ik ben begonnen met twee whatsapp groepen in het Italiaans. De groep voor gevorderden en mensen die de taal al redelijk spreken is deze week van start gegaan en voor de beginners groep wacht ik nog op wat meer deelnemers.

Het idee is dat ik meerdere keren per week iets in de groep zet. Dat kan wat tekst zijn, een uitspraak of ook iets om naar te luisteren. Alle deelnemers kunnen daarop reageren en dat verbeter ik dan waar nodig. Op die manier kan iedereen leren van elkaars fouten en leer je ook nieuwe woorden en begrippen op een praktische manier.

Ken je iemand die hier wel interesse in zou kunnen hebben? Meer info op mijn spiksplinternieuwe website (splinternieuw en spiksplinternieuw zijn bijzondere woorden … komt van vroeger toen nieuwe meubels nog splinters hadden her en der): lessenitaliaans.com.

Posted in: Italiaans

Italiaanse conversatieles

Al jaren geef ik Italiaanse conversatieles online. Dat bevalt mij prima. Ik heb een website waar ik af en toe een stukje schrijf over Italiaanse woorden. Deze website is echter een beetje oud aan het worden, dus ben ik al sinds deze zomer bezig met een nieuwe website. Deze staat nu eindelijk online:

www.lessenitaliaans.com

Net als mijn oude website is ook deze website nooit af want ik vul hem aan met nieuwe artikelen over bepaalde Italiaanse taal constructies en veelgemaakte fouten of woorden waar veel Nederlanders problemen mee hebben. Ik heb al een aantal artikelen geschreven en zelfs die zijn niet af want af en toe schiet mij nog iets te binnen dat ik vervolgens toevoeg.

Ik wil ook beginnen met organiseren van wat groepslessen genaamd ‘online taalcafé Italiaans‘. Ik ben erg benieuwd of ik mensen ga vinden die hier interesse in hebben. Mocht je iemand kennen die Italiaans aan het leren is, stuur ze mijn website door, wie weet is het iets voor hen!

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Zwemclubje

Door grote problemen met mijn knie ben ik een tijdje geleden maar weer begonnen met zwemmen. Ik ontdekte een zwemclub in Certaldo, 20 minuten rijden, die drie keer per week een uurtje traint in de lunchpauze. Ideaal!

Ik werd enthousiast ontvangen en dat was een prettig begin. Het is verder een zootje ongeregeld, maar dat bevalt mij prima. Het groepje bestaat uit allemaal jongens/mannen, verreweg de meesten jonger dan ik en allemaal sneller dan ik.

Het is een vrolijke boel. Een paar weken geleden was de trainer jarig (de trainer komt als we beginnen even vertellen wat ons programma is en verdwijnt daarna steevast). Na de nodige felicitaties waren we begonnen met zwemmen, maar werden het zwembad weer uitgelokt met een prachtige schaal kersen en een fles prosecco.

Het scoort zeker niet hoog op ‘sportiviteit’, maar wel op ‘romantiek’. Daar stonden we, kletsnat in de felle zon, lauw-warme prosecco te drinken en overheerlijke kersen te eten. Goede combinatie overigens.

Toen de fles leeg was dook iedereen het water in en begon gewoon te zwemmen alsof er niets aan de hand was. Ik deed mijn uiterste best, maar voelde me toch ietwat slapjes en ik had maar een bodempje op. Ik leek de enige die zich niet opperbest voelde, maar bij navraag hadden een aantal anderen ook wel een beetje een raar gevoel in hun maag.

De laatste weken neemt één van de zwemmers regelmatig fruit van zijn eigen bomen mee, eerst abrikozen en nu pruimen. Na het zwemmen worden die gedeeld met wie maar wil. In een kringetje staan we het fruit op te eten. Heerlijk en, gek genoeg, ook echt sfeervol.

Posted in: Bureaucratie, Italiaans

Nieuwe energierekening Italie

Heb je een tweede huis in Italie, dan zal het wellicht zijn opgevallen dat de energierekening ineens omhoog is gegaan, sinds begin 2017.

Ik had in het nieuwe huis in de periode maart – april geen elektriciteit gebruikt, maar had wel een rekening van bijna 50 Euro. Na even zoeken blijkt dat te komen door een nieuwe wet die een vast bedrag per maand rekent (ongeveer 13 Euro) voor eigenaren van een huis waarin ze niet officieel wonen (resident zijn).

Overigens blijkt de nieuwe wet ook mensen die besparen op elektriciteit door zuinig te zijn, meer te laten betalen. Dus mensen die veel elektriciteit gebruiken, betalen relatief minder dan mensen die weinig elektriciteit gebruiken. De theorie hierachter is dat mensen hun gasrekening opzeggen en dus meer elektriciteit gaan gebruiken als dat goedkoper is. Echter, de instanties die het hebben doorgerekend denken dat ruim 80% van de Italianen meer geld kwijt gaat zijn aan elektriciteit.

Overigens betalen Italianen sinds 2016 ook het kijk- en luistergeld via de elektriciteitsrekening. Mocht je geen TV of radio hebben (zoals ik) dan kun je een aangetekende brief sturen waarin je dit verklaart (middels een speciaal formulier). Dit formulier moet je elk jaar opnieuw invullen en aangetekend versturen (hetgeen tegenwoordig online kan op de website van de Italiaanse Post).

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Praten tegen de hond …

Gisteren liep ik met hondje Sandy naar huis toen de overbuurvrouw, die dól op honden is, mij zag. Op haar hoge hakken strompelde ze de weg over om Sandy te kunnen begroeten. Tot zover niets vreemds, hoewel ik mij keer op keer verbaas hoe achterlijk sommige mensen tegen honden praten. Met hoge piep stemmetjes en baby woordjes. Het maakt op mij altijd een geheel valse indruk. Maar, het is allemaal heel goed bedoeld, ik ben het alleen niet gewend en blijf het dus vreemd vinden.

Hoe dan ook, ze vroeg ditmaal of Sandy bij haar op bezoek wilde komen, om met haar hond Ali te spelen. Ze vroeg dit in haar nep stemmetje aan Sandy en ik stond er hopeloos verloren bij. Sandy zei uiteraard niets. Ik wilde antwoorden dat Sandy daar helemáál geen zin in heeft, maar bedacht op tijd dat dat veel te bot zou zijn. Ik zei dus een tijdje ook niets, hard nadenkend hoe ik mij hieruit zou kunnen redden. Er ging echter geen lampje branden, dus liep ik even later met Sandy bij de mevrouw naar binnen.

Sandy ging doodsbang zitten en bleef stokstijf rechtop zitten. Ali bleek een hele oude en lieve, maar grote hond. Hij was erg blij met het bezoek, stond er zelfs voor op (de buurvrouw zei dat hij nauwelijks nog op stond, alleen om even te plassen en poepen). Sandy vond het echter maar niets en bleef daarbij. Ik was haar bijzonder dankbaar. Na een kwartiertje kon ik met goed fatsoen weg.

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans

Mevrouw … de hond loopt achter u aan!

Ik was een stukje gaan hardlopen. De hond gaat dan mee. Op een kruising ergens in de heuvels spoorde ik de hond aan wat op te schieten. Ze is wat oud aan het worden, nogal snel afgeleid en ik was bang dat ze wellicht de verkeerde richting in zou slaan.

Ik liep door toen ze dicht bij mij in de buurt was en groette de vuilnis man die om de hoek bezig bleek vuilnis leeg te kieperen in zijn mini-vuil-ophaalwagentje.

Na zo’n vijftig meter riep de man mij keihard na dat de hond achter mij aan kwam. Ik riep keihard terug dat dat inderdaad de bedoeling was, bedankte hem en vond het in gedachten een bijzonder achterlijke opmerking.

Na nog even lopen begreep ik het tafereel zoals het op die arme man moest zijn overgekomen. Ik praat namelijk altijd Nederlands tegen de hond en waarschijnlijk heeft die vuilnisman gedacht dat ik probeerde de hond ’thuis’ te laten (wie gaat er namelijk nou met een hond die losloopt hardlopen?). In Italie niemand inderdaad.

Hier een foto van de hond als ik aan het werk ben en het koud is. Heerlijk plekje in de kruiwagen onder mijn jas. Wat een luxe!

hondje-kruiwagen

 

Posted in: Italiaans, Toscane

Regen …

regen-toscane

Vanaf mijn werkplek zag ik net dit tafereel hierboven. Afschuwelijk nat buiten, het kasteel nauwelijks zichtbaar door de wolken … maar binnen heerlijk knus met de kachel aan.

Zondag stond de Arno gevaarlijk vol en was er rondom Arezzo schade wegens overstromingen. Ik hoop dat de regen van gisteravond en vandaag niet nog meer schade aanricht. Het is werkelijk met bakken uit de hemel komen vallen.

Posted in: Italiaans, Wandelen Toscane

Drie keer …

Ik heb een hondje (hoewel ze niet echt van mij is, ik pas op haar) en moet dus vier keer dag een stukje met dat beestje lopen zodat ze haar behoeftes kan doen en even heel blij is dat ze naar buiten mag.

Vandaag ziet het er zo uit:

regenbuien

Elke keer dat ik bedenk het goede moment te hebben om de hond uit te laten, begint het na een paar meter buiten plotseling keihard te regenen.

Ik heb de hond drie keer uitgelaten en ben drie keer kletsnat thuisgekomen.

Nou is de grap dat de Italianen allemaal vol verwijt naar mij kijken.
Vanuit hun droge auto’s.

Ik weet echter niet hoe ik een hondje in de regen uit moet laten zonder dat ze nat wordt en vind het veel rotter voor mezelf dat ik steeds naar buiten moet. Voor haar.
Per slot gaat ze uit zichzelf vaak in vieze modderplassen liggen. Een beetje schoon (?) regenwater kan dan toch weinig kwaad.

 

Posted in: Italiaans

Open ramen

Het is warm en iedereen leeft met de ramen open, vooral ’s avonds. Wij wonen hier allemaal behoorlijk dicht op elkaar en al met de ramen dicht, horen we wat de buren doen en, soms, zeggen, dus in deze warme periode blijft er van de privacy echt helemaal niets meer over.

Een tijdje geleden moest de hele flat meegenieten met een vrijpartij van de meneer op de begane grond. Het duurde eindeloos. Ik keek, toen de herrie net begon, vanaf het balkon naar beneden omdat ik mij afvroeg of er een ongeluk op straat was gebeurd. Zodoende had ik mooi zicht op een buurvrouw schuin onder ons die, zo leek het, nieuwsgierig naar binnen probeerde te kijken door het open raam van de betreffende meneer. Ze leunde gevaarlijk ver over de railing. Best bijzonder voor die gesloten vrouw op leeftijd.

Gisteravond besloot onze buurvrouw telefonisch ruzie met haar vriend te maken en aangezien ze in huis twee kinderen voor de TV had zitten, ging ze op het balkon staan. Het was erger dan luisteren naar de vrijpartij. Wat een venijn en opgekropte, opgehoopte ellende kwam eruit. Haar beschuldigingen hielden niet op en leken om het echte probleem heen te draaien. Maar wie ben ik er een oordeel over te vellen, als je eenmaal boos bent, is redelijkheid vaak ver te zoeken.

Ons raam moest uiteindelijk dicht want de tenenkrommende ruzie hield maar niet op en het leek ook wat pijnlijk om de buurvrouw te verzoeken de conversatie elders voort te zetten. Mijn vriend stelde dit voor, maar we konden het niet eens worden wie van ons tweeën die taak op zich zou nemen. Ze is niet echt het type dat tegen commentaar lijkt te kunnen en ach … het raam dicht lost alles ook op.

Wie weet wat de bejaarde maar desondanks nog altijd nieuwsgierige onderbuurvrouw ervan vond!

Posted in: Bijzondere mensen, Italiaans, Toscane

Tractor kopen in Italie

Nou ben ik een vrouw, en dat weet ik al heel lang. Maar toch vergeet ik dat steeds. In die zin, ik vergeet steeds dat anderen mij EERST als vrouw zien en pas daarna, eventueel, naar de persoon achter die vrouw kijken.

Zo ook de afgelopen tijd dat ik op zoek ben naar een tractor, omdat ik een klein huisje met 3 hectare land ga kopen (daarover een andere keer meer).

De eerste ervaring was dusdanig slecht dat ik besloot nooit meer naar die winkel te gaan. De man die ‘van de tractoren wist’ bleef stug aan zijn computer doorwerken terwijl ik probeerde wat informatie over een tweedehands tractor die ze verkopen, te krijgen. Dat is dus niet gelukt. Deze man verkoopt blijkbaar alleen aan mannen.

Vanochtend gebeurde er iets veel vriendelijkers … maar ook net zo erg eigenlijk. Met mijn vriend waren we bij een dealer om andere dingen te kopen en ik vroeg dus ook naar een tractor. De beste man vroeg, heel serieus, wie de tractor zou gaan gebruiken. Wij allebei zei ik, mij van geen kwaad bewust.

Nou, we moesten dan maar even meekomen naar zijn kantoor, want dan zou hij ons een heel goede machine laten zien, een prachtuitvinding, ideaal voor mensen zoals wij. Ik had al verteld dat het land wat olijfbomen en een kleine wijngaard heeft, alles geheel verwaarloosd. De man liet ons een video zien van zo’n maaimachine waar je op kunt zitten. Trots als een pauw op zijn briljante idee.

Maar … maar … maar … dat is toch geen tractor? Ik heb een tractor nodig, eentje waar een maaier en versnipperaar achter kan, waar een kar achter kan, waar ik eventueel mee kan ploegen! Nee, nee, zei hij, dát kan hier niet mee, maar, en toen hij dit zei viel het kwartje, hij is heel makkelijk te bedienen, dus zou ik (de vrouw) er ook mee kunnen werken.

Goed.

Kalm blijven. Hij bedoelt het natuurlijk heel vriendelijk. Maar JEETJE, in welk jaar leeft deze man?

Ik vroeg naar een echte tractor omdat we die gewoon nodig gaan hebben. Een kleintje! Wederom kreeg ik, toen ik de man meesleurde naar een tractor die mij wel geschikt leek, de suggestie dat ik beter een andere tractor zou kunnen nemen, eentje die alles automatisch doet. Hoezo automatisch? Nou bij de tractor van mijn keuze moet je schakelen, moet je de maaimachine bedienen, moet je in de achteruit … dei extra poken leek de beste man allemaal veel te ingewikkeld (voor een vrouw).

Mijn vriend vreesde het ergste, zei hij achteraf, maar ik ben niet boos geworden, voelde me niet eens beledigd. Ik heb wel heel helder aan de man uitgelegd dat het mij geen enkel probleem lijkt om te leren een tractor te besturen. OK er zijn wat knoppen extra, maar wat maakt dat nou uit? Hij was het uiteindelijk wel met mij eens, maar had helemaal niet door dat hij werkelijk een ontzettend slechte indruk op mij heeft gemaakt.

Hoe dan ook, na de eerste keer totaal genegeerd te worden, was de aanpak van vandaag al vele malen beter. Ik zoek nog even verder naar een normale persoon die mij ook als normale persoon kan behandelen. Wie weet bestaan ze echt! Haast heb ik niet.

Back to Top