Posted in: Fietsen in Toscane, Toscane

Thais in Toscane

(daar staat geen spelfout, ookal voel ik mij erg Thuis in Toscane)
Gisteren was het mooi weer en we zijn voor het eerst dit jaar gaan fietsen. Zaterdag had het de hele dag geregend dus we konden buiten in de tuin niets doen.

We namen een weg die we vaak nemen, maar deze keer las ik voor het eerst echt een bordje dat er al een hele tijd staat. De tekst moest even tot mij doordringen. ‘Verse Thaise producten’. In the middle of nowhere, langs een klein landweggetje. Dat verwacht je allerminst.

We besloten om terug te fietsen (zoals ik zei, het duurde even voor het kwartje viel) om een betere foto te maken van het bordje en wellicht een keertje wat dingen te kopen. Ik weet niets van de Thaise keuken overigens, maar gewoon uit nieuwsgierigheid.

We parkeerden onze fietsen en liepen richting het bordje toen bleek dat het hek open stond en dat er in het huisje licht brandde. We liepen dus maar gewoon door.

Binnenin ziet het er zo uit. Een overvloed van kleuren, allemaal pakjes waar ik niet van weet wat het is of waar het voor is. Ik zal er ook niet achter kunnen komen want het staat er alleen in het Thais op.

Achter het huisje van hout staat een prachtige kas, met bananen en papaja’s (en allerhande groente die ik niet ken). We kregen een korte rondleiding. Alles was tip top verzorgd. In de zomer organiseert de Thaise vrouw ook ‘aperitivi’ en voor meer dan tien mensen kookt ze op aanvraag.

Nou moeten we dus zo’n groepje bij elkaar zien te krijgen want dat lijkt ons erg leuk om te doen.

Posted in: Moestuin Toscane, Toscane

Fichi d’India = stekelige peren / cactusvijgen

We hadden allemaal ‘fichi d’india’ uit een omgevallen pot hier in de buurt in de tuin gezet (zie: fico d’india). Dit voorjaar lag die omgevallen pot nog altijd op zijn kant met de gehavende moederplant erin. Heel sneu en ook zonde.

Even aanbellen en wat bleek: we mochten de hele boel meenemen. Aan de slag dus! De pot was te zwaar om op te tillen en met een bijl en oude zaag hebben we de wortels langzaam uit elkaar gehaald en de plant in kleinere stukken opgedeeld. We hebben nu een overvloed aan deze cactus op allerlei plekken neergezet en hopen dat ze de winter gaan overleven.

Dit najaar hadden we wel al, tot onze grote verrassing, wat vruchten.

De stekels zijn echt geniepig. Ze hebben kleine weerhaakjes en blijven overal in hangen.

Met dikke handschoenen had ik de vijgen geplukt en met een mes heb ik ze doormidden gesneden om het vruchtvlees eruit te lepelen. Dat werkte prima, met één handschoen nog aan.

Toen ik die handschoen uitdeed bleek ik toch overal stekeltjes te hebben. Niets dramatisch, maar even lastig om ze op te sporen en eruit te halen. Ze zijn minuscuul. De stekels waren blijkbaar in de handschoen gaan zitten en toen ik die heb aangepakt, in mijn handen.

Mochten we volgend jaar weer cactusvijgen hebben dan eet ik ze met een vork en mes.

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Elke dag met de hond wandelen?

Een tijdje geleden kwam ik onze rechtstreeks buurman tegen. Hij liep met zijn jachthondje. We maakten even een praatje. Buurman zei dat hij elke avond met zijn hond een stukje loopt.

Nou weet iedereen in de buurt dat onze buurman vooral heel veel dingen verzint en niemand neemt hem ooit serieus.

Het arme dier is erg dik en ik zie de beste man zelden met zijn hondje lopen, dus afgezien van zijn reputatie heb ik sowieso mijn twijfels bij zijn verhaal.

Zijn vrouw zie ik wel regelmatig met het hondje in hun olijfboomgaard lopen, een paar pasjes, heel langzaam.

Het hondje zit de rest van de dag in zijn hok opgesloten. Jaren geleden waren er drie hondjes en nu is er nog één over. Gelukkig mag deze regelmatig, ook buiten het jachtseizoen, het hokje uit om wat te snuffelen en de benen te strekken. Een hele vooruitgang!

Tijdens het jachtseizoen valt het hondje ook niet echt af want zijn baasje rijdt overal met zijn 4×4 heen, hondje achterin.

Posted in: Algemeen, Toscane

Het mis hebben

Zo gaat dat af en toe, dat de plank volledig wordt misgeslagen.

Iets verderop begon een paar weken geleden wat water omhoog te komen in een olijfboomgaard. De wilde zwijnen hadden er gewroet en maakten, zo te zien aan de modderbende, uitgebreid gebruik van het water dat ze hadden gevonden. De vrouw van de olijfboomgaard wist te vertellen dat wilde zwijnen altijd water konden vinden.

Precies in dezelfde periode hadden wij elke ochtend weinig water uit de kraan. Overdag was de druk prima, maar ’s ochtends was de druk zo laag dat er maar een klein straaltje water was.

De waterleiding loopt toevallig zo’n 5 meter van de nieuwe bron vandaan en één plus één is twee … dus we dachten dat de gevonden bron waarschijnlijk een lekke pijp van de waterleiding was. Ik heb het meerdere keren geopperd, want het lijkt mij vreemd dat er zomaar heel veel water uit de grond komt. Echter, alle buren weten zeker dat het een echte bron is en de waterleiding er niets mee te maken heeft.

De nieuw ontdekte bron werd dus snel uitgegraven en omheind. De arme zwijnen zijn hun modderpoel kwijt en wij bleven problemen met het water houden en gaven dus de schuld aan deze ‘bron’.

Gisterochtend echter, kwam ik erachter dat we alleen weinig water in ons huis hebben. De kraan buiten had wel goede druk. Toen ik dat een paar weken geleden had getest was daar de druk ook laag, maar nu niet meer. Dat veranderde het hele plaatje.

Ik heb alle filters schoongemaakt en de kranen open en dicht gedaan en aan allerlei kleppen gedraaid en na eerst helemaal geen water meer te hebben (even heb ik mezelf vervloekt) … was na een tijdje ons probleem opgelost. Geen idee waarom of hoe, maar ineens stroomt het water weer rijkelijk uit alle kranen.

Wij blijven ernstig twijfelen over de oorsprong van de bron, maar we zijn opgehouden iedereen te vragen wat zij denken. De gevonden bron is niet ver van de put van de Etrusken die een paar jaar geleden werd ontdekt, dus vindt iedereen het hier normaal dat er zomaar heel veel water met kracht uit de bodem komt zetten. Ik ben een leek op dit gebied, heb zoiets nog nooit gezien. Ik kan het dus niet echt geloven….

In elk geval werkt het water bij ons weer en was het allemaal alleen erg toevallig dat we weinig water hadden precies toen de ‘bron’ begon op te komen.

Onder de weg (rechts) loopt de waterleiding. Deze bron geeft duizenden liters water per dag.

Posted in: Algemeen, Toscane

Echt zomer?

… en zo was er alweer een maand voorbij zonder dat ik een blog heb geschreven.

Niets aan te doen!

Al tijden krijg ik bezorgde vragen uit Nederland of het in Toscane nog wel uit te houden is. Ik kan mij dat van andere jaren niet zo goed herinneren, terwijl het dit jaar relatief veel beter uit is te houden dan andere jaren, omdat we een nat en fris voorjaar hebben gehad. De zomer is echt pas laat begonnen en ik heb genoten van de relatief koele maanden mei en juni. In juli is het bijna altijd elke dag boven de 30 graden.

Ik vraag mij echt af waarom er zoveel paniek wordt gezaaid over hoge temperaturen en droogte. Het is dit jaar nog niet echt droog bij ons en in Emilia Romagna is dit voorjaar een geweldige overstroming geweest waar iedereen het nu nog over heeft.

Ben ik nu een klimaatontkenner omdat ik die paniek van de media irritant vind?
Ik zou er bijna eentje willen worden, gewoon om tegengas te geven …

Ik maak mij al jaren en jaren zorgen over het klimaat en niet alleen dat. Het klimaat is maar één deel van het spinnenweb aan problemen dat wij mensen over de aarde hebben gesponnen. Alle andere vervuiling raakt momenteel op de achtergrond omdat er zoveel aandacht is voor CO2 en (te) hoge temperaturen. Dat vind ik erg jammer. Veel mensen hebben geen idee hoeveel gif overal wordt gebruikt en zolang de focus 100% op klimaat ligt, gaat daar weinig verandering in komen binnenkort.

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Hout halen met de buurman

Een paar dagen geleden kwamen we langs onze buurman die druk in de weer was met zijn stookhout. Hij was in een super slecht humeur. Niet alleen had de (vloek vloek vloek) vos zijn volwassen haan opgegeten, toevallig een haan waar hij dol op was en waar hij het vaak over had, de buurman had ook zijn hout deze winter (Porca miseria!!!) in te lange stukken gezaagd waardoor hij het nu (nog meer vloeken) opnieuw moest zagen.

Ik bood aan hem een avond met het hout te helpen en zo geschiedde. Gisteravond om zes uur moest ik op de kar zitten terwijl hij met zijn oeroude rupsbanden tractor keihard de heuvel afreed. Hij is 80 en rijdt die tractor al zijn hele leven, maar ik vond het toch doodeng en daarnaast vrij ongemakkelijk want ik werd in die kar alle kanten opgegooid.

Op de terugweg zat de kar vol hout en mocht ik gelukkig de heuvel op lopen (dat klinkt als een straf, maar doe ik graag!). Ik was eerder bij het huis dan hij want ik kon binnendoor. Zodra de buurman op een vlak stuk was aangekomen wenkte hij mij en zei dat ik het laatste stuk moest rijden.

Een tractor zonder stuur, met wat hendels om mee te manoeuvreren. Ik zie en hoor ze hier veel (altijd erg oud met een gepiep en gekraak van jewelste) en het leek mij bijzonder ingewikkeld deze herriebakken onder controle te houden. Ik kreeg een korte uitleg die ik maar half kon horen boven het kabaal uit en hupsakee, daar ging ik.

Het bleek erg makkelijk. De twee hendels in het midden zijn om te sturen. Links naar je toe trekken en remmen (daar zijn twee pedalen voor) en je gaat naar links en andersom. Een andere hendel helemaal rechts is voor sneller of langzamer en de vierde helemaal links is om te stoppen, een soort koppeling.

Dit is een voorbeeld van zo’n tractor, maar hij lijkt er precies op!

De buurman was helemaal in zijn nopjes en ik vond het ook wel geinig om n’s gedaan te hebben.

Vanavond ga ik nog een keertje helpen, maar ik weet nu de korte weg, dus op de heenweg ga ik deze keer lopen.

Posted in: Toscane

Kippen verdwijnen

Er waren twee kippen verdwenen. Ik heb wat veren her en der gevonden, dus de vos was blijkbaar op bezoek geweest.

We hebben een elektrisch draad boven het gaas waardoor de vos niet met groot gemak en al helemaal niet met groot plezier, bij onze kippen zou komen. Het was dus een raadsel hoe het beest toch naar binnen is gekomen. Ik had het gaas helemaal gecontroleerd en geen gat gevonden.

Vandaag heb ik het gras rondom het kippengaas gemaaid en tot mijn grote verbazing zag ik nu wel een gat.

Inmiddels hadden de verschillende buren al gezegd dat ons gaas veel te laag is en op zich klopt het dat het aan de lage kant is (1 meter twintig), maar toch vond ik het vreemd dat een vos daar overheen naar binnen was gekomen, zonder tegen het stroomdraad aan te zijn gekomen. Per slot kunnen vossen veel, maar vliegen lukt ze nog altijd niet (bij mijn weten).

Het mysterie is opgelost!

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Truffels

Wij wonen in een fantastische buurt in Toscane.

We hadden een buurman verderop, ik ken zijn naam niet eens, geholpen met een stuk zeil om een machine mee te bedekken. Mijn vriend heeft veel materiaal extra, hij print namelijk die materialen.

De buurman klopte iets daarna schuchter op de deur. Hij had een zakje truffels voor ons. Hij was ze net die ochtend met zijn hond gaan zoeken.

Zwarte truffels

We kregen instructies hoe we ze een paar dagen konden bewaren (eerst schoonmaken met borsteltje en dan in een potje met was keukenpapier). De hele ijskast rook vervolgens naar truffel terwijl het potje goed dicht zat.

Dit is uiteraard geen witte truffel, maar een hele gewone zwarte truffel die hier veel voorkomt. Toch is het erg bijzonder om zoiets te krijgen en er vervolgens bruschetta’s en omeletten mee te maken.

Moet er wel bijzeggen dat na twee dagen truffels, ik ook weer blij was dat ze op waren. Ze waren erg lekker, maar het was wellicht ietsje teveel voor twee mensen!

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Zielige honden?

Ja, daar ben ik weer!

Regelmatig praat ik met mensen uit mijn buurt over van alles en dus ook over honden. Er is een groot verschil tussen mensen die met hun hond gaan wandelen en de mensen die hun hond als een nuttig dier houden (voor de jacht of om af te schrikken).

Zo vinden verschillende buren (die veelal hun honden in hokken houden) het erg zielig om een hond te steriliseren of castreren. Dat zouden ze nou echt nooit doen, pure is dierenmishandeling! Dat hun honden dag en nacht in een klein hok zitten tot ze eindelijk mee op jacht mogen, vinden ze doodnormaal.

De mensen die dagelijks met hun honden wandelen vinden exact het omgekeerde.

Twee werelden die vredig naast elkaar leven, elkaar respecteren, maar toch een totaal andere mening hebben. Iedereen kletst hier met elkaar als men elkaar tegenkomt en met de mensen ‘uit het andere kamp’ praat men gewoon niet over de onderwerpen waar ze het niet over eens zijn.

Dat werkt prima.

Back to Top