Posted in: Appartement opknappen, Bijzondere mensen, Bureaucratie

Huis kopen Toscane

Begin juli zouden we een huis met drie hectare grond kopen, maar kort voor de afspraak bij de notaris bleek dat het huis niet verkocht kon worden zoals het was omdat er twee problemen waren bij de gemeente die eerst moesten worden rechtgetrokken, door de eigenaar. We ondertekenden dus een voorlopig koopcontract en mochten daarmee voorlopig op het land aan de slag gaan, maar in huis niets aanraken.

Vandaag was dan eindelijk de dag van het koopcontract. Alles leek opgelost en duidelijk, totdat dinsdag (twee dagen geleden dus) plotseling de advocaat van de verkoopster vond dat er een clausule in het contract stond die niet correct was. De notaris had eind september alle gegevens en berekeningen doorgestuurd, dus deze meneer had zitten slapen tot op het laatste moment, of hij gebruikte de tijdsdruk om druk op ons uit te oefenen (dat laatste is zeer waarschijnlijk).
Gistermiddag wist ik nog altijd niet of vandaag de koop door zou gaan of niet en bleken we uiteindelijk, om de koop door te laten gaan, akkoord te moeten gaan met een compromis dat over maximaal 4 jaar ons 1500 Euro zou kunnen gaan kosten.

Vaag he?

Ik zal het heel kort proberen uit te leggen.
Als je in Italie een huis als eerste huis koopt, krijg je wat belastingvoordeel, maar verkoop je binnen 5 jaar dat huis weer, dan moet je het verschil terugbetalen en een boete erbij, tenzij je binnen een jaar opnieuw een huis koopt als eerste huis in dezelfde gemeente. Helaas is de nieuwe koper van het huis, verantwoordelijk voor de boetes, mocht de verkoper niet betalen en geen eerste huis kopen binnen een jaar. Een absurde regel, maar dat is in Italie wel vaker zo.

De notaris had destijds voorgesteld om dit bedrag (plus de boetes) op een spaarboekje opzij te houden als garantie en daarmee was iedereen akkoord. Echter, de verkoopster en haar advocaat vonden eergisteren het voorgestelde bedrag te hoog. De advocaat pleitte ervoor ‘gewoon vertrouwen te hebben’ in de verkoopster, uiteraard een idioot standpunt als je een contract aan het opstellen bent. Er is enorm heen en weer gebeld en geschreven, maar uiteindelijk komt het erop neer dat de verkoopster de verkoop niet door zou laten gaan als wij niet zouden accepteren dat we over 4 jaar een deel van haar schade moeten betalen.
Veel keus hadden we dus niet … de verkoopster zit totaal aan de grond en dat is het probleem. Over twee of drie maanden (zonder verkoop van het huis) zal die situatie echt niet beter zijn en dus hebben we geaccepteerd.

Goed, vanochtend als eerste naar de bank om cheques te regelen (ook zo iets, de bank wil tegenwoordig weten waar je geld aan uitgeeft, dus ik moet hen een kopie sturen van de akte!) waardoor wij iets te laat bij de notaris waren.

Daar zaten we dan. De verkoopster en haar advocaat, haar makelaar en zijn compagnon, de geometra, mijn vriend en ik, onze makelaar en de notaris. Zowel de notaris, als de advocaat als de geometra hadden enorme bergen papier, alsof het om de verkoop van weet ik wat ging. De notaris maakte er een opmerking over: “het lijkt wel of we het kasteel van Versailles aan het verkopen zijn”.

De notaris die nauwelijks over de stapels papier heen kon kijken, las de akte voor. Een brei woorden en wetten en nummers … het grootste deel is voor een leek niet te begrijpen. De advocaat hield alles nauwlettend in de gaten. De cheques werden geregistreerd en de verkoopster ondertekende en daarna ik.

Mijn cheque ging rechtstreeks naar de bank van de verkoopster om haar hypotheek af te lossen. De bankdirecteur kwam op exact het juiste moment binnen. Ik hoop in elk geval dat hij het was, want hij ging er met de cheque vandoor en lachte heel vrolijk.

De geometra die al maanden werk heeft verricht om de problemen bij de gemeente op te lossen, vroeg naar zijn cheque. Hij had al meerdere keren laten weten dat hij bij de akte betaald wilde worden en anders zijn deel van de benodigde documenten niet zou geven. Bleek dat de verkoopster geen cheque voor hem had en die ook niet wilde uitschrijven. Ze zei dat zij echt wel zou betalen. De geometra hield voet bij stuk en zij ook. Dat werd dus ruzie. Een grote chaos.

De geometra stopte zijn papieren in zijn tas, deed zijn jas aan en liep weg. Hiermee kon de akte niet worden voltrokken. De drie makelaars begonnen te roepen dat dit niet mogelijk was. De notaris haalde haar schouders op en liep zelf ook weg al uitroepende dat we dit onderling maar op moesten lossen. Ineens stond iedereen te schreeuwen. Ik had sterk de neiging mij er ook mee te bemoeien en die advocaat uit te leggen dat hij als advocaat toch als eerste zou moeten weten dat ‘gewoon vertrouwen hebben’ vaak niet werkt, maar ik hield mij in. Daar zaten we dan, mijn vriend en ik. Machteloos om ons heen te kijken en af te wachten wat er zou gebeuren. Ik was helemaal voor de geometra, als hij nu niet voet bij stuk zou houden, zou hij naar zijn zuurverdiende geld kunnen fluiten.
Na een kwartier ruzie, besloot de verkoopster hem dan toch maar een cheque uit te schrijven. Ze was woest, werkelijk witheet. Haar advocaat mompelde dat hij de geometra aan zou klagen wegens afpersing van zijn klant. Idioot natuurlijk, maar wellicht past dat precies bij zo’n onvoorstelbaar vervelend mannetje.

Iedereen liep ruzie makend weg en daar zaten wij nog steeds. Blijkbaar was dit het dan. Huis gekocht. Geen felicitaties, geen vriendelijke woorden … niet eens een duidelijke conclusie. Wij haalden onze schouders dus maar op en gingen de notaris zoeken om te vragen of alles was afgerond. Dat bleek het geval. Ze stond met een grote glimlach half verontschuldigend te kijken. Gisteravond nog zei ze aan de telefoon dat normaal een verkoopakte echt niet zo gaat en ik geen verkeerd beeld van het Italiaanse volk moest hebben. Nou heb ik dat ook helemaal niet, maar van bepaalde mensen wel, met hun afkomst heeft dat niets te maken, met hun gedrag alles.

Dit hieronder zijn wat foto’s van het huis en als je het zo ziet, vraag je je terecht af … al die moeite voor dat? Ze is niet goed bij d’r hoofd. Er is inderdaad nogal wat werk te doen!
Het gaat om de helft (over de lengte) van het huis en de hele schuur en uiteraard de grond. Die grond is echt prachtig en van het huis gaan we iets maken. We hebben alle tijd.

huis-kopen-toscane1 huis-kopen-toscane2

Posted in: Bureaucratie

Nou dit weer …

Ik rij op aardgas en mijn nieuwe Fiat Panda uit 2013 zou 3 jaar zijn vrijgesteld van belasting.

Vorige week kreeg ik een aanmaning voor mijn ‘bollo’ (de Italiaanse motorrijtuigenbelasting) voor 2014. Ik stuurde een email maar kreeg geen antwoord (uiteraard niet!).

Dus belde ik net en kreeg, na de gebruikelijke wachttijd, van een vriendelijke meneer te horen dat die vrijstelling alleen voor Umbrie geldt. Dus … dokken plus boete!

Niemand die je hierover inlicht uiteraard.

bollo

Overigens ter informatie voor mensen die in Italie willen gaan wonen … je wordt in Italie geacht zelf aan belastingen te denken. Je krijgt jaren later een aanmaning plus boete, maar je krijgt niet op het juiste moment dat je moet betalen, een ‘acceptgiro’ toegestuurd om jou het leven iets makkelijker te maken.

Posted in: Bureaucratie

Nou dit weer …

Ik rij op aardgas en mijn nieuwe Fiat Panda uit 2013 zou 3 jaar zijn vrijgesteld van belasting.

Vorige week kreeg ik een aanmaning voor mijn ‘bollo’ (de Italiaanse motorrijtuigenbelasting) voor 2014. Ik stuurde een email maar kreeg geen antwoord (uiteraard niet!).

Dus belde ik net en kreeg, na de gebruikelijke wachttijd, van een vriendelijke meneer te horen dat die vrijstelling alleen voor Umbrie geldt. Dus … dokken plus boete!

Niemand die je hierover inlicht uiteraard.

bollo

Overigens ter informatie voor mensen die in Italie willen gaan wonen … je wordt in Italie geacht zelf aan belastingen te denken. Je krijgt jaren later een aanmaning plus boete, maar je krijgt niet op het juiste moment dat je moet betalen, een ‘acceptgiro’ toegestuurd om jou het leven iets makkelijker te maken.

Posted in: Appartement opknappen, Bureaucratie, Montespertoli

Verplichte gaten in de muur

We kregen afgelopen week controle van onze gasketel.

In Italië (misschien elders ook) ben je verplicht om jaarlijks iemand te laten komen voor de schoonmaak van de ketel en de analyse van de gassen. Ditmaal echter, kwam er een bureaucratisch mannetje met grote bril en behoorlijk vervelende maniertjes, om de papieren te controleren. Stempels tellen dus eigenlijk.

Er bleek al direct van alles niet te kloppen. Na een tijdje heen en weer bleek dat allemaal wel mee te vallen, maar de toon was al direct gezet. De boete zou 80 euro zijn.

De zwaar bebrilde serieus streng kijkende bureaucraat, keek niet alleen naar onze ketel. Hij keek ook n’s goed rond en zag dat wij een houtkachel hadden. Toen begon hij over onze luchttoevoer … want hij had slechts één gat in onze muur ontdekt.

Er volgde een ellenlange preek over hoe gevaarlijk dit is. Alleen al voor ons gasfornuis (we hebben een open keuken) zouden we een extra gat in de buitenmuur moeten maken, hoog in de kamer. Ons bestaande gat was ook te klein en moet groter worden gemaakt, maar omdat we een houtkachel hebben, moeten we ook een extra gat laten maken, een gat dat niet achter een kastje zit, maar rechtstreeks de kamer in komt.

Ik legde de beste man uit dat we hier de boel hadden verbouwd en nogal veel hadden geïnvesteerd in de nieuwe ramen die kabaal van buiten, buiten houden en warmte van binnen, binnen. Daar had hij echter niets mee te maken. Er moeten gaten bij. Prachtige grote gaten.

Onze lekker warme woonkamer moet van de Italiaanse staat dus van een koude kille en natte tocht van buiten worden voorzien. De gaten moeten namelijk aan tegenoverliggende kanten van de woonkamer worden gemaakt …

Nutteloos te zeggen dat ik sprakeloos achter ben gebleven.

Gedurende ruim een kwartier was de man bezig op officieel papier aantekeningen te maken, ik heb daar mijn handtekeningen onder moeten zetten. De man vond ook nog dat hij erg vriendelijk was geweest, want hij had ons geen boete gegeven omdat hij alleen was gekomen voor de gasketel en niet voor ‘gatencontrole’. Ik had er wat moeite mee om hem te bedanken, maar heb het toch maar wel gedaan. (slijmbal …!)

Sindsdien zie ik wel ineens huizen met gaten, was me voorheen nooit opgevat. Vandaag eentje die wel erg had overdreven:

huis-met-gaten-1 huis-met-gaten-2

Zes gaten aan één kant van een muur …

Zou me niet verbazen als deze controleur daar toevallig woont!

Posted in: Bureaucratie

De stratenvegers van Montespertoli

Wat een proper volk toch! Eens per week worden de straten geveegd. In het hele dorp. Overal hangen bordjes met de tijden waarop je je auto niet mag parkeren, zodat de veegwagen er langs kan.

Dat was op donderdag van 7.30 tot 8.30 voor de flat en op zaterdag van 8.00 tot 9.00 achter de flat. De parkeerplaats achter de flat werd nooit gedaan. Ik was dus opgelucht toen dat bordje een tijdje in zwart plastic was gehuld. Dat gedoe steeds om die auto een blok verder te moeten parkeren!

Inmiddels is het plastic er weer af en wordt er nu op vrijdag van 8.00 tot 09.00 geveegd. Bijster onhandig dus want je wordt zo gedwongen om van donderdag op vrijdag je auto te verplaatsen.

Vanochtend (vrijdag) ging ik dat om half acht doen. Wat vind ik op mijn voorruit?

stratenveger-toscane - 1

Een waarschuwing dat ik het werk van de stratenveger onmogelijk heb gemaakt met vriendelijk verzoek om samen te werken (‘Grazie della collaborazione’) als ik vrij van boetes wil blijven. Nou, dàt wil ik wel!

Ik weet dat ik blij moet zijn geen bekeuring te hebben gekregen, maar ik ben juist geïrriteerd omdat ik tot acht uur op die parkeerplaats mag staan (volgens het bordje), maar blijkbaar nemen ze die tijden niet zo nauw. Stel dat ik een bekeuring krijg terwijl ik op tijd mijn auto weghaal? Hoe kan ik dat dan bewijzen?

Om dat risico niet te lopen zal ik dus donderdagnacht helemaal niet achter de flat moeten parkeren, maar het is helaas de enige plek waar ik vaak plek vindt.

En zo begrijp ik nu, na ruim twee jaar in dit propere dorpje (helaas valt dat ondanks de regels nogal tegen!) waarom de straatveegactiviteiten onderdeel waren van de verkiezingscampagne. Toch denk ik wel bij mezelf: Waar gáát dit over?!

Posted in: Bijzondere mensen, Bureaucratie

Mevrouw … probeer te ontsnappen!

Mijn zus woont in Frankrijk, niet ver van de Rhône. Ik ben even bij haar op bezoek gegaan, rijdend dit keer. Eenmaal de grens over zag ik overal keurig onderhouden wegen, opgeruimde boerderijen en een algemeen schone en georganiseerde situatie.

Donderdag reed ik terug naar Montespertoli en keek naar de grote troep langs de wegen, de gaten ín die wegen, slordige boerderijen met allerlei oude troep van jaren geleden rondslingerend, schuurtjes half in elkaar gezakt … Een zootje eigenlijk.

Het was weer even wennen, want dit is mijn thuis. Ik ben eraan gewend en zie het normaal gesproken niet eens meer, maar komende vanuit het buitenland valt het pijnlijk op.

Vandaag belde ik de bank van mijn vader die al jaren uit Italie weg is. Ik ben al maanden bezig zijn rekening te sluiten, maar het is nog niet gelukt. Ik deed vandaag mijn beklag hierover bij een nieuwe man die ik nog niet eerder aan de telefoon had gehad. Na mijn klaagzang vol beschuldigingen over de idiote bureaucratische regels een hele tijd aangehoord te hebben zei hij op een gegeven moment, met imposant diepe zucht:

‘Signora, scappa da qui, lei è libera e può scappare, noi Italiani no!’
Mevrouw, ontsnap, u bent vrij om te ontsnappen, wij Italianen kunnen niet weg!

Ik stond met mijn mond vol tanden en dacht aan de uitmuntende indruk die Frankrijk op mij had achtergelaten.

Posted in: Algemeen, Italiaans

Italiaans leren?

Ik ben met een nieuwe website bezig waarop ik mijn werkzaamheden aan de man breng (ook aan de vrouw hoor!!).

www.willemijn.eu

Eindelijk één plek waarop ik de verschillende dingen die ik doe bij elkaar heb gebracht.

Italiaans leren middels praktische conversatielessen (via Skype). Op de website ben ik begonnen ook wat aantekeningen over de Italiaanse taal op te schrijven (onder het menu Italiaans leren). De Italiaanse taal blijft mij verrassen en veel dingen zijn logisch en ik hoop die logica duidelijk te maken middels deze aantekeningen.

Zaken doen in Italie. Ik help bedrijven met het zoeken naar partners om zaken mee te doen, of zoek naar distributiekanalen voor nieuwe producten, ik kan ondersteuning geven bij het voorbereiden van een Italiaanse beurs, of ook daar aanwezig zijn en een bedrijf representeren, enzovoorts.

Allerhande kleine klusjes opknappen in Italie … zoek je een bepaald product, heb je een simpele vertaling nodig, heb je een tweede huis in Italie en wil wat advies of hulp … Allerhande kortere klussen kan ik makkelijk (dat hoop ik in elk geval) oplossen.

Hier een screenshot van de home pagina zoals die er vandaag uitziet:

home-pagina-willemijn

 

Een beetje een vreemd moment om deze nieuwe website te lanceren, tegen alle gebruiken in zo net voor Kerst en net voor het nieuwe jaar, maar ik vond het tijd worden en daar doe je dan niets meer tegen!

Posted in: Bureaucratie

Boete

Kleine irritaties … kreeg voor de zoveelste keer dit jaar een boete, had mijn auto ditmaal verkeerd geparkeerd.

Hier in het dorp worden de wegen schoongemaakt, eens per week. Overal staan dus bordjes dat je op een bepaald dagdeel niet mag parkeren. Mijn eerste boete kreeg ik toen ik mijn auto voor het huis had laten staan de eerste week dat ik hier woonde. Geen moment aan gedacht. Wel, zo’n boete helpt je heel goed nooit meer te vergeten dat je op donderdagochtend de auto moet verplaatsen!

Ik zet mijn auto sindsdien altijd in een straatje achter het huis. Ook hier mag ie op zaterdagochtend er niet staan en de eerste weken ging ik vrijdagavond keurig op zoek naar een plekje … hetgeen nogal lastig te vinden was.

Andere auto’s beleven gewoon op deze parkeerplaats staan en na een paar weken besloot ik dat dus ook maar te doen.

Dat ging goed tot afgelopen zaterdag.

Wel, dat irriteert mij werkelijk enorm. Ik ben dus bezwaar gaan maken bij de Polizia Municipale. Waarom ik nu ineens mijn auto daar niet mag laten staan, vroeg ik heel vriendelijk. Ja, zei de dikke agent, dat komt wel vaker voor dat er daar boetes worden gegeven. Ik gaf aan dat ik het niet eerlijk vond na 9 maanden nu ineens wel een boete te krijgen en vanaf nu dus elke vrijdagavond een plek voor de auto te moeten zoeken terwijl er niet wordt schoongemaakt en anderen hun auto wel laten staan (wie vriendjes met de politie is, krijgt nooit een boete, dat is ook zo typisch voor een klein dorp waar iedereen elkaar kent).

De agent zei dat in Florence hele wijken tegelijk werden schoongemaakt en mensen hun auto dus soms kilometers verderop moesten parkeren. Ik zei dat dit Florence niet was en er een groot gebrek aan parkeerruimte is en dus moet er een oplossing komen (het parkeerprobleem was onderdeel van de verkiezingsstrijd in Montespertoli). De agent was inmiddels verveeld iets anders gaan doen en na lange stilte zei hij wederom dat ik naar de burgermeester moest gaan.

Maar eerst de boete moest betalen.

Posted in: Bureaucratie

TramVia Florence

Vandaag ging ik naar het centrum van Florence. Ik parkeer de auto dan in Scandicci en van daar gaat er elke 5 minuten een tram naar het centrale station van Florence, in hartje centrum.

Op het perron was een medewerker van de Ataf, de maatschappij die de tram beheert, die mij een kaartje verkocht (normaal is er een automaat) en we stapten met elkaar in, hij had meerdere collega’s bij zich. Goh dacht ik, ze gaan een stevige controle houden, en ging rustig zitten.

Net voor de controleurs bij mij kwamen schoot mij te binnen dat ik mijn kaartje niet had gestempeld en deed dat geheel spontaan direct.

biglietto-tramviaDe controleurs die mij een kaartje hadden verkocht (en niemand had iets gezegd over stempelen en het staat ook nergens aan tenzij je naar de stempelautomaat kijkt en dat geluk had ik niet) vonden mijn stempel niet geldig want ik was al gaan zitten zonder te stempelen.

Ik werd erg kwaad. Dit kunnen ze toch niet menen! Maar ze meenden het wel. Ik zei dat ik bezwaar ging maken en dat vonden ze prima. De boete zou slechts hoger worden als ik hem niet direct betaalde.

Op de terugweg ging ik naar het Ataf loket en maakte bezwaar. De man vroeg mijn kaartje en keek hoe laat ik had afgestempeld. 11.53 stond er op het kaartje en op de bon die was uitgeschreven stond in grote cijfers 11.52. Dat is natuurlijk niet mogelijk, ik was volledig ter goede trouw, maar bezwaar maken zou ik nooit winnen, dus heb ik betaald. Heb wel het gevoel dat ik erin ben geluisd want als ik via de automaat een kaartje had gekocht, had ik waarschijnlijk mij wel herinnerd dat ik nog moest afstempelen. Maar ja, dat is een heel zwak argument!

Ben dus vandaag stukken minder gecharmeerd van de TramVia … hoewel het een groot gemak blijft, maar deze manier van doen vind ik echt behoorlijk onvriendelijk.

Posted in: Algemeen

“Mai perdere la speranza!”

“De hoop nooit verliezen”.

Vrienden hadden een pakketje opgestuurd, kleine verrassing.

De courier kwam het brengen, maar ik was er net op dat moment niet. Vond het briefje dat ik er niet was en wat ik moest doen om het pakje te krijgen. Eenvoudige innon-perdere-mai-la-speranzastructies online. Ging naar de website en gaf aan dat ik er maandag de hele dag en dinsdag tot 11 uur zou zijn en daarna vrijdag weer.

Gisteravond kwam ik thuis en vond een tweede briefje van de courier dat ie dinsdag om 14.30 uur langs was gekomen en ik er niet was.

Ik kon op de website inmiddels niets meer aan mijn pakjes status veranderen en las dat ze het twee weken in Empoli zouden bewaren en daarna terugsturen. Best irritant, maar ik besloot volgende week naar Empoli te rijden.

De bel ging net.

De courier met mijn pakje. Hij had mijn berichtje pas later goed gelezen en besloot mijn pakje alsnog vanochtend in te laden. Erg vriendelijk al met al. Ik was de hoop uiteraard verloren iets bezorgd te krijgen, zijn antwoord “mai perdere la speranza signora!”.

 

Back to Top