Ruim een maand geleden schreef ik het laatste bericht op de blog. Hoogste tijd dus om weer eens iets te schrijven.
Ik doe mijn uiterste best om positief te zijn, maar dat valt in een zomer als deze helemaal niet mee. Ik blijf maar denken dat we aan dit soort langdurige hitte moeten wennen en vraag mij af hoe de bomen en rest van de natuur dat aan gaan pakken!
Blijkt dat ExxonMobile en andere grote industrieën jarenlang veel geld hebben uitgegeven om ons maar te doen geloven dat er geen problemen met het klimaat zijn. Dat heeft erg goed gewerkt, want uiteindelijk ken ik nauwelijks iemand die ‘iets laat’ vanwege het klimaat en ik hoor heel vaak mensen zeggen dat het allemaal zo zeker niet is dat het klimaat verandert door toedoen van de mens. Kortom, we kunnen rustig zo doorgaan!
Ik maak mij ernstige zorgen. We zijn een paar dagen in de bergen geweest, de Apennijnen hier in de buurt, Monte Cimone. Schitterend en uiteraard was het prachtig weer. Veel schitterende oude eikenbomen waren bruin, ze hebben voor dit jaar alvast hun bladeren ‘uitgezet’ en hopen op een nattere winter en meer regen volgend jaar.
Vanochtend hebben we een stukje gefietst, deels langs de Pesa. Die staat uiteraard gewoon droog. Her en der is nog een ondiep poeltje met viezig water en in één daarvan was iemand aan het vissen. Die paar vissen die deze droogte tot nu toe hebben overleefd in een poeltje bloedheet water, probeerde hij er nog even uit te halen. Tja … Dat is toch echt wel super sportief van die vent!
Gisteren keken we uit op de zoveelste bosbrand van dit jaar.
Hoe blijf je in dit soort omstandigheden positief? Gewoon je kop in het zand steken en nog maar een lang weekendje ergens ver weg vliegen omdat het zo lekker goedkoop is als je maar op tijd boekt (en “als ik niet boek doet iemand anders het wel”, dus niet vliegen helpt echt niets)? Een energieverslindende airco aanschaffen zodat je in huis niets van de ellende buiten merkt?
Ik heb deels de oplossing: niet kijken naar wat anderen doen en je daar rot aan ergeren, maar gewoon zelf proberen op een manier te leven die niet al te veel schade aan het milieu doet. Wie weet dient het als voorbeeld …!
Hoe dan ook … gisteren troffen we een schattig en uitgehongerd katje aan die mauwend met ons meeliep (bij het stuk grond). Het beestje wist dat wij het niet zomaar hongerig achter konden laten en deed zijn uiterste best in de smaak te vallen en te laten zien hoe hongerig het was. Mee naar huis nemen was geen optie, dus is mijn vriend bij een pizzeria in de buurt wat te eten gaan halen (blikje vis werd het …). Dat viel bijster goed in de smaak.
Ik hoop dat het katje de weg naar huis terug heeft gevonden en dat de eigenaren inmiddels terug van vakantie zijn en weer eten klaarzetten, maar ik vrees dat het arme beestje wel n’s gewoon achtergelaten kan zijn. Ik ga zo even kijken, met wat voer voor de zekerheid.
Wat foto’s …
Paarden op de Monte Cimone die daar los rondlopen en het gras tussen de bosbessen kort houden.
Mooie zonsondergang vorige week tijdens een korte wandeling.
Gewoon mooi gezicht, een kleine begraafplaats.
Een bosbrand.
Een wijngaard … (helaas) niet de onze!