Posted in: Toscane

Wilde zwijnen

Gisteravond zag ik een hele groep wilde zwijnen in een veld. Ze waren druk aan het graven en eten. Drie volwassenen en minimaal tien kleintjes.

Na een tijdje kijken en stil zijn, besloot ik door te rijden maar moest de achterdeur dichtslaan. Na de knal was de rust verdwenen. De zwijnen kromden hun rug en begonnen hard weg te rennen, de kleintjes verloren achterlatend. Die renden, na korte verbijstering, achter de volwassen zwijnen aan, op eng grote afstand. Ik hoorde echter in het hoge gras een klein zwijntje vreselijk klagen, het geluid bewoog dus het beestje was ook onderweg, maar blijkbaar beviel het hem niet dat de ie moederziel alleen achter was gebleven.

 

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane

Pootje?

Net na Kerst wilde ik aan de slag gaan in een stukje van onze wijngaard. Ik liep er met de kruiwagen vol gereedschap heen en zag er een jager zitten. Geweer rechtop naast zich. Oranje reflecterend vestje aan. Ik zei dat ik graag aan de slag wilde en hij zei dat hij niet zou schieten. Hij keek er nogal teleurgesteld bij.

Na even gewerkt te hebben zag ik dat er verderop nóg één zat en na ongeveer een half uurtje ontdekte ik er nog eentje. Ik had al besloten niets te zeggen omdat ik niet wist wat mijn rechten en plichten zijn als eigenaar van landbouwgrond, tegenover jagers. Landbouwgrond is heel anders dan andere grond, wat de wet betreft.

Na een hele tijd gingen de jagers tegelijk weg. Ze deden alsof ik niet bestond en dus deed ik maar hetzelfde.

Afgelopen week was ik weer aan het werk toen de buurman van iets verderop langskwam. Wij noemen hem de kabouter, omdat hij een lange witte baard heeft en best klein is. Erg vriendelijk is hij altijd, hij komt wel vaker even kijken hoe het gaat en blijft zich verbazen over het feit dat een vrouw dit soort werk doet.

Er lag een schouder van een wild zwijn in zijn vriezer, voor ons. Aangeboden door zijn ‘squadra’ (team) jagers. Ze geven elk seizoen aan de verschillende eigenaren van het land waarop ze jagen, een goed stuk vlees. Ik vertelde dat ik wat jagers in de wijngaard had gevonden en hij lachte wat schaapachtig en zei dat hij ze daar neer had gezet. “Bravi sono, molto molto bravi” (“Goed zijn ze, heel erg goed”). Ik wist niet of hij op hun schietkunst doelde of op hun kwaliteiten als mens. Dat liet ik maar zo.

wild-zwijn-schouder

Dit is de schouder. Ik schat dat dit zo’n 7 of 8 kilo is. Heeft de hele dag liggen ontdooien (onze vriezer is niet groot genoeg voor de hele poot) en nu moet ik dit klaar gaan maken. Ik heb een heel grote pan, die ga ik eerst maar even van zolder halen!

Posted in: Fietsen in Toscane

IJs in San Gimignano

Gelateria Dondoli op het plein van San Gimignano is wereldberoemd. Jaar op jaar wint de ijsmaker prijzen met zijn ijs en de creaties die hij bedenkt.

Mensen staan ervoor in de rij.

ijs-san-gimignano

Er is een andere ijsmaker op hetzelfde plein die groot boven de ingang heeft geschreven ‘The best ice cream in the world’. Dat is echter niet de ijsmaker die de prijzen allemaal wint.

In de rij staan voor een ijsje, op een dag dat het niet eens erg druk was met toeristen in San Gimignano …! Misschien heeft het wel wat, maar ik sla het ijsje wel gewoon over en ga iets leuks doen!

Ik was met een vriendin, op de ebike. Prachtige route tussen Montespertoli en San Gimignano. Zodra ik die route af heb, zal ik de link hierbij zetten.

ebike-san-gimignano

Posted in: Bijzondere mensen, Wandelen Toscane

Eeuwenoude kaas uit Toscane

Lucardo is een kasteel-dorpje vlakbij Montespertoli. Je hebt het mooiste uitzicht dat je maar hebben kunt, over heel Toscane zo’n beetje (moet je wel geluk hebben met het weer!).

Al in 1313 stond Lucardo bekend om de goede kaas die hier vandaan kwam. Marzolino. Een schapenkaas die met cardo, een prachtige distel die overal spontaan in midden-Italie groeit, werd gestremd. Deze soort Marzolino is bijna verloren gegaan. Het is een lang proces voor er een goede kaas uit komt en die kaas moet daarna ook nog ‘ns lang rijpen. Geen wonder dus dat, zeker na de tweede wereldoorlog en het op gang komen van de echte industrialisatie, geen boer nog Marzolino maakte.Screen Shot 2015-05-23 at 21.17.49

Een paar jaar geleden kwam hier in de buurt het idee op om onderzoek te doen naar die schapenkaas en is er zelfs een DOP (Di Origine Protetta) ontstaan.

De kunst van het kaas maken, deze kaas in elk geval, werd eeuwenlang van vrouw tot vrouw overgedragen en diende als bruidsschat. Zeer waardevol. De Marzolino was in heel Europa bekend en gewild en historici hebben in vele documenten informatie teruggevonden hierover.

Zo. Dat ter introductie.

Vandaag was er een wandelingetje georganiseerd rondom Lucardo die eindigde bij een jonge boer die schapen heeft en die oude soort Marzolino gaat proberen te maken. Een heel interessante en nuchtere jongen, die tegenover iedereen koeltjes beweerde dat waarschijnlijk de Marzolino zo beroemd was destijds omdat de rijke families deze kaas produceerden en heel Europa door brachten. Hij zei dat de Chianti wijn hetzelfde voordeel had al die jaren geleden (met andere woorden, het product was niets bijzonders, maar wie het produceerde wel). Erg grappig en waarschijnlijk ook waar, zoals dat soms wel vaker met grappige opmerkingen is. Niet iedereen was even blij met deze bewering. Na jaren studie is het per slot van rekening een wat trieste conclusie dat eeuwen terug ook de ‘wet van de marketing’ al gold.

Overigens … wellicht is dit concept van eeuwenoude marketing op zich ook een studie waard?

Hoe dan ook, het was een interessante middag. De kaas die we te proeven kregen was nog niet de Marzolino van al die eeuwen terug, maar de jonge kaasmaker/schapenhoeder blijft experimenteren en is vastberaden een goed en natuurlijk product voort te kunnen brengen, hij weet alleen nog niet wanneer. De kaas die hij nu maakt is overigens prima, maar niet gemaakt op die traditionele en erg complexe, tijdrovende, manier.

Er was regen voorspeld, maar het bleef droog. De foto’s zijn wel erg somber, maar de vrolijkheid van de wandeling blijft mij nog een hele tijd bij!

oude-toscaanse-kaas-1 Kasteel Santa Maria Novella, naast Lucardo.

oude-toscaanse-kaas-2Montespertoli met regen op de achtergrond.

oude-toscaanse-kaas-3 San Miniato en op de achtergrond Monte Pisano (inderdaad, waar Pisa ligt)

oude-toscaanse-kaas-4De kaas! Jong en fris, probeersel van de kaasmaker die het vak leert.

Back to Top