We liepen afgelopen zaterdag mee met een rondleiding bij Semifonte, een dorpje dat eeuwen geleden door de ‘Fiorentini’ is vernield, met bewoners en al, omdat het dorpje erg snel groeide en zodanig een bedreiging voor Florence vormde.
Hoor ik daar iemand zeggen dat het ‘vroeger allemaal beter’ was?
Er is helemaal niets van het dorpje over. Wel staat er nu een schitterende kapel, exacte replica van de dom van Florence, maar dan 8 keer kleiner. Ik schreef er al eerder een blogje over. Helaas was het slecht weer, dus de foto is erg grijs.
We kwamen bij deze korte rondleiding onder andere langs een bron, de bron van Caterina. Er is een monumentje omheen gebouwd met onder andere drie marmeren gedenktekens. Op elk gedenkteken staat de naam van Caterina anders gespeld … .
Een prachtige anekdote gerelateerd aan deze bron is dat men er vroeger kwam omdat je dan van je longontsteking zou genezen. Dat was ooit iemand overkomen. In de loop der eeuwen echter is er een extra ‘gave’ van de bron bijgekomen. De bron zou ook helpen bij het aanmaken van moedermelk.
Op één van de marmeren plakken staat het Latijnse woord ‘latice’, hetgeen Latijns is voor ‘stromend water’. In het Italiaans is het woord voor melk ‘latte’. Je ziet dus al direct waar het geloof dat de bron goed was voor de stimulering van moedermelk, vandaan is gekomen. Men kende blijkbaar de taal niet zo goed…
Overigens drinkt de lokale bevolking nog altijd gretig uit deze bron, volgens typisch Italiaanse traditie, en niemand wil er iets van weten dat het water wel eens niet zo gezond zou kunnen zijn. Het zou purificerende krachten hebben, werd door de deelnemers aan de rondleiding (veelal lokale mensen) beweerd. Dus deed de archeoloog het deurtje open waardoor je zicht had op het reservoir waarin het bronwater eerst verblijft alvorens het uit het kraantje te komen.
Eén van de andere deelnemers had als reactie: ‘ecco perché purifica quest’acqua!’ (aha, daarom is het water dus purificerend).
Hierboven een ‘raam’ van Santa Croce.
