Wie de blog volgt weet inmiddels dat we een huisje met 3 hectare grond aan het kopen zijn in Toscane, met een kleine wijngaard en wat olijfbomen. Ruim tien jaar was er niets meer aan gedaan. De olijfboomgaard was helemaal dichtgegroeid en de wijngaard was deels overwoekerd door bramen.
Herstel … ís deels overwoekerd door bramen.
We hebben inmiddels een paar rijen schoon weten te maken, met veel geduld, maar we hebben pas een klein stukje af. Het werk geeft wel enorm veel voldoening, zoals je begrijpt als je naar het resultaat kijkt.
Inmiddels hebben we een tractor gekocht, een Landini. Na veel onderzoek, bezoek aan verkopers en rondvragen en bijzonder zwaar wikken en wegen, hebben we gekozen voor een nieuwe tractor. De tweedehands tractoren zijn allemaal erg oud, sterk vervuilend en … nog altijd peperduur. Een nieuwe tractor is dus een goede investering want hij gaat, als het goed is, heel lang mee.
Tractor rijden is iets waar je vooral geduld voor moet hebben. Als je eenmaal begrijpt hoe het werkt (oefening baart kunst) dan rij je tergend langzaam met de klepelmaaier over alles dat gemaaid moet worden. Het ziet er daarna prachtig opgeruimd uit, maar op zich is het erg saai werk.
De wijngaard inrijden is daarentegen redelijk avontuurlijk, het is namelijk deels erg steil. Mijn vriend vindt dat fantastisch en besloot direct op de tweede dag dat we de tractor hadden, naar beneden te rijden.
De weg die hij nam ging moeizaam en eenmaal beneden vroeg hij zich af of hij wel weer boven zou komen. Dat lukte inderdaad via dezelfde weg niet. Daar stonden we met een gloednieuwe tractor tussen meters hoge bramenstruiken! Gelukkig besloten we het via de wijngaard zelf te proberen. Dat is wat smal en dus erg vervelend als de tractor gaat schuiven (er ligt zoveel droog spul dat dat soms gebeurt), maar een andere oplossing was er niet.
Het is duidelijk gelukt, de derde foto hierboven is van een deel van de wijngaard, keurig gemaaid. Dat geeft weer moed om verder te gaan. Dit staat ons te wachten:
Niet te geloven dat veel druiven deze bramenjungle hebben overleefd. Ze doen het hier zelfs beter dan bovenin de wijngaard waar geen bramen groeiden. Blijkbaar is de grond hier beter.
Eerlijk gezegd is het ook niet te geloven dat ik de bramenjungle heb overleefd. Met veel dank aan de bosmaaier.
