Posted in: Algemeen, Toscane

Echt zomer?

… en zo was er alweer een maand voorbij zonder dat ik een blog heb geschreven.

Niets aan te doen!

Al tijden krijg ik bezorgde vragen uit Nederland of het in Toscane nog wel uit te houden is. Ik kan mij dat van andere jaren niet zo goed herinneren, terwijl het dit jaar relatief veel beter uit is te houden dan andere jaren, omdat we een nat en fris voorjaar hebben gehad. De zomer is echt pas laat begonnen en ik heb genoten van de relatief koele maanden mei en juni. In juli is het bijna altijd elke dag boven de 30 graden.

Ik vraag mij echt af waarom er zoveel paniek wordt gezaaid over hoge temperaturen en droogte. Het is dit jaar nog niet echt droog bij ons en in Emilia Romagna is dit voorjaar een geweldige overstroming geweest waar iedereen het nu nog over heeft.

Ben ik nu een klimaatontkenner omdat ik die paniek van de media irritant vind?
Ik zou er bijna eentje willen worden, gewoon om tegengas te geven …

Ik maak mij al jaren en jaren zorgen over het klimaat en niet alleen dat. Het klimaat is maar één deel van het spinnenweb aan problemen dat wij mensen over de aarde hebben gesponnen. Alle andere vervuiling raakt momenteel op de achtergrond omdat er zoveel aandacht is voor CO2 en (te) hoge temperaturen. Dat vind ik erg jammer. Veel mensen hebben geen idee hoeveel gif overal wordt gebruikt en zolang de focus 100% op klimaat ligt, gaat daar weinig verandering in komen binnenkort.

Posted in: Fietsen in Toscane, Toscane, Wandelen Toscane

Nog altijd droog en warm in Toscane

Ruim een maand geleden schreef ik het laatste bericht op de blog. Hoogste tijd dus om weer eens iets te schrijven.

Ik doe mijn uiterste best om positief te zijn, maar dat valt in een zomer als deze helemaal niet mee. Ik blijf maar denken dat we aan dit soort langdurige hitte moeten wennen en vraag mij af hoe de bomen en rest van de natuur dat aan gaan pakken!

Blijkt dat ExxonMobile en andere grote industrieën jarenlang veel geld hebben uitgegeven om ons maar te doen geloven dat er geen problemen met het klimaat zijn. Dat heeft erg goed gewerkt, want uiteindelijk ken ik nauwelijks iemand die ‘iets laat’ vanwege het klimaat en ik hoor heel vaak mensen zeggen dat het allemaal zo zeker niet is dat het klimaat verandert door toedoen van de mens. Kortom, we kunnen rustig zo doorgaan!

Ik maak mij ernstige zorgen. We zijn een paar dagen in de bergen geweest, de Apennijnen hier in de buurt, Monte Cimone. Schitterend en uiteraard was het prachtig weer. Veel schitterende oude eikenbomen waren bruin, ze hebben voor dit jaar alvast hun bladeren ‘uitgezet’ en hopen op een nattere winter en meer regen volgend jaar.

Vanochtend hebben we een stukje gefietst, deels langs de Pesa. Die staat uiteraard gewoon droog. Her en der is nog een ondiep poeltje met viezig water en in één daarvan was iemand aan het vissen. Die paar vissen die deze droogte tot nu toe hebben overleefd in een poeltje bloedheet water, probeerde hij er nog even uit te halen. Tja … Dat is toch echt wel super sportief van die vent!

Gisteren keken we uit op de zoveelste bosbrand van dit jaar.

Hoe blijf je in dit soort omstandigheden positief? Gewoon je kop in het zand steken en nog maar een lang weekendje ergens ver weg vliegen omdat het zo lekker goedkoop is als je maar op tijd boekt (en “als ik niet boek doet iemand anders het wel”, dus niet vliegen helpt echt niets)? Een energieverslindende airco aanschaffen zodat je in huis niets van de ellende buiten merkt?

Ik heb deels de oplossing: niet kijken naar wat anderen doen en je daar rot aan ergeren, maar gewoon zelf proberen op een manier te leven die niet al te veel schade aan het milieu doet. Wie weet dient het als voorbeeld …!

Hoe dan ook … gisteren troffen we een schattig en uitgehongerd katje aan die mauwend met ons meeliep (bij het stuk grond). Het beestje wist dat wij het niet zomaar hongerig achter konden laten en deed zijn uiterste best in de smaak te vallen en te laten zien hoe hongerig het was. Mee naar huis nemen was geen optie, dus is mijn vriend bij een pizzeria in de buurt wat te eten gaan halen (blikje vis werd het …). Dat viel bijster goed in de smaak.

Ik hoop dat het katje de weg naar huis terug heeft gevonden en dat de eigenaren inmiddels terug van vakantie zijn en weer eten klaarzetten, maar ik vrees dat het arme beestje wel n’s gewoon achtergelaten kan zijn. Ik ga zo even kijken, met wat voer voor de zekerheid.

Wat foto’s …


Paarden op de Monte Cimone die daar los rondlopen en het gras tussen de bosbessen kort houden.


Mooie zonsondergang vorige week tijdens een korte wandeling.


Gewoon mooi gezicht, een kleine begraafplaats.

Een bosbrand.

 

Posted in: Montespertoli, Toscane

Droog en warm in Toscane

Uiteraard is het juli, dus kun je hitte en droogte verwachten, maar dit jaar lijkt het wel een stuk erger dan andere jaren. De winter en lente waren ook al erg droog en warm.

Een paar weken geleden hadden we zondagmiddag ineens geen water meer en dat bleek nou n’s niet door een storing te komen, maar door gebrek aan water. Daar was ik wel van geschrokken, zonder water ben je behoorlijk onthand.
De laatste maanden hebben we vaker hele dagen geen water gehad omdat ze aan het werk waren en steeds een pijp vernielden. Er kwam dan een watertank in het dorp te staan waar je water kon halen. Bizar om te zien, iedereen met grote plastic tanks over straat slepend, balend, compleet uit evenwicht.

Ondertussen zijn er door heel Toscane bosbranden. De meeste worden aangestoken en ik verbaas mij dus ook alweer weken over de mensheid. Ik weet dat er maar een paar gekken nodig zijn om vreselijke schade aan te richten … maar hoe gestoord moet je zijn om een bos in brand te willen zetten? Ik kan er echt niet bij, maar heb dan ook geen psychologie gestudeerd.

 

Hier een paar foto’s uit de buurt, van de afgelopen weken:


Als deze planten bloeien gaan ze daarna dood, geloof dat ze dus pas na 20 jaar bloeien. Maar … ‘what a way to go …!’


Zonnebloemen met een kasteel (Castello di Uliveto) op de achtergrond)


Een jonge zwaluw zit op onze waslijn. Er zaten er een heel aantal en elke ochtend was het een gezellige boel met al die vogeltjes. Ze zijn echter sinds een paar dagen nergens meer te bespeuren.


Nog meer … maar nu bij ons stuk grond!

Een wijngaard … (helaas) niet de onze!

 

Posted in: Wandelen Toscane

Wandeling in Toscane

Na een jaar lang elk weekend bezig te zijn geweest op het land, besloten we vandaag weer n’s de wandelschoenen aan te trekken.
Dat viel niet mee!

We hebben maar 3 en een half uur gewandeld … maar ik was blij weer thuis te zijn. Mijn benen waren pijnlijk en mijn voeten leken te koken.

Hoe dan ook, het was schitterend!

 Opgedroogde modder in een vallei


Een zwaluw met krekel of sprinkhaan voor de kleintjes


Uitzicht op San Gimignano


Veld met zomaar ineens bloeiende artisjokken

De was, wat slordig opgehangen …

 

Posted in: Italiaans

Open ramen

Het is warm en iedereen leeft met de ramen open, vooral ’s avonds. Wij wonen hier allemaal behoorlijk dicht op elkaar en al met de ramen dicht, horen we wat de buren doen en, soms, zeggen, dus in deze warme periode blijft er van de privacy echt helemaal niets meer over.

Een tijdje geleden moest de hele flat meegenieten met een vrijpartij van de meneer op de begane grond. Het duurde eindeloos. Ik keek, toen de herrie net begon, vanaf het balkon naar beneden omdat ik mij afvroeg of er een ongeluk op straat was gebeurd. Zodoende had ik mooi zicht op een buurvrouw schuin onder ons die, zo leek het, nieuwsgierig naar binnen probeerde te kijken door het open raam van de betreffende meneer. Ze leunde gevaarlijk ver over de railing. Best bijzonder voor die gesloten vrouw op leeftijd.

Gisteravond besloot onze buurvrouw telefonisch ruzie met haar vriend te maken en aangezien ze in huis twee kinderen voor de TV had zitten, ging ze op het balkon staan. Het was erger dan luisteren naar de vrijpartij. Wat een venijn en opgekropte, opgehoopte ellende kwam eruit. Haar beschuldigingen hielden niet op en leken om het echte probleem heen te draaien. Maar wie ben ik er een oordeel over te vellen, als je eenmaal boos bent, is redelijkheid vaak ver te zoeken.

Ons raam moest uiteindelijk dicht want de tenenkrommende ruzie hield maar niet op en het leek ook wat pijnlijk om de buurvrouw te verzoeken de conversatie elders voort te zetten. Mijn vriend stelde dit voor, maar we konden het niet eens worden wie van ons tweeën die taak op zich zou nemen. Ze is niet echt het type dat tegen commentaar lijkt te kunnen en ach … het raam dicht lost alles ook op.

Wie weet wat de bejaarde maar desondanks nog altijd nieuwsgierige onderbuurvrouw ervan vond!

Back to Top