Posted in: Fietsen in Toscane, Toscane, Wandelen Toscane

Nog altijd droog en warm in Toscane

Ruim een maand geleden schreef ik het laatste bericht op de blog. Hoogste tijd dus om weer eens iets te schrijven.

Ik doe mijn uiterste best om positief te zijn, maar dat valt in een zomer als deze helemaal niet mee. Ik blijf maar denken dat we aan dit soort langdurige hitte moeten wennen en vraag mij af hoe de bomen en rest van de natuur dat aan gaan pakken!

Blijkt dat ExxonMobile en andere grote industrieën jarenlang veel geld hebben uitgegeven om ons maar te doen geloven dat er geen problemen met het klimaat zijn. Dat heeft erg goed gewerkt, want uiteindelijk ken ik nauwelijks iemand die ‘iets laat’ vanwege het klimaat en ik hoor heel vaak mensen zeggen dat het allemaal zo zeker niet is dat het klimaat verandert door toedoen van de mens. Kortom, we kunnen rustig zo doorgaan!

Ik maak mij ernstige zorgen. We zijn een paar dagen in de bergen geweest, de Apennijnen hier in de buurt, Monte Cimone. Schitterend en uiteraard was het prachtig weer. Veel schitterende oude eikenbomen waren bruin, ze hebben voor dit jaar alvast hun bladeren ‘uitgezet’ en hopen op een nattere winter en meer regen volgend jaar.

Vanochtend hebben we een stukje gefietst, deels langs de Pesa. Die staat uiteraard gewoon droog. Her en der is nog een ondiep poeltje met viezig water en in één daarvan was iemand aan het vissen. Die paar vissen die deze droogte tot nu toe hebben overleefd in een poeltje bloedheet water, probeerde hij er nog even uit te halen. Tja … Dat is toch echt wel super sportief van die vent!

Gisteren keken we uit op de zoveelste bosbrand van dit jaar.

Hoe blijf je in dit soort omstandigheden positief? Gewoon je kop in het zand steken en nog maar een lang weekendje ergens ver weg vliegen omdat het zo lekker goedkoop is als je maar op tijd boekt (en “als ik niet boek doet iemand anders het wel”, dus niet vliegen helpt echt niets)? Een energieverslindende airco aanschaffen zodat je in huis niets van de ellende buiten merkt?

Ik heb deels de oplossing: niet kijken naar wat anderen doen en je daar rot aan ergeren, maar gewoon zelf proberen op een manier te leven die niet al te veel schade aan het milieu doet. Wie weet dient het als voorbeeld …!

Hoe dan ook … gisteren troffen we een schattig en uitgehongerd katje aan die mauwend met ons meeliep (bij het stuk grond). Het beestje wist dat wij het niet zomaar hongerig achter konden laten en deed zijn uiterste best in de smaak te vallen en te laten zien hoe hongerig het was. Mee naar huis nemen was geen optie, dus is mijn vriend bij een pizzeria in de buurt wat te eten gaan halen (blikje vis werd het …). Dat viel bijster goed in de smaak.

Ik hoop dat het katje de weg naar huis terug heeft gevonden en dat de eigenaren inmiddels terug van vakantie zijn en weer eten klaarzetten, maar ik vrees dat het arme beestje wel n’s gewoon achtergelaten kan zijn. Ik ga zo even kijken, met wat voer voor de zekerheid.

Wat foto’s …


Paarden op de Monte Cimone die daar los rondlopen en het gras tussen de bosbessen kort houden.


Mooie zonsondergang vorige week tijdens een korte wandeling.


Gewoon mooi gezicht, een kleine begraafplaats.

Een bosbrand.

 

Posted in: Bijzondere mensen

Zonsondergang & de weg vragen

Wat die twee met elkaar te maken hebben? Helemaal niets, maar toevallig was er een week geleden een prachtige zonsondergang en daar heb ik twee foto’s van en gisteravond liet ik de hond uit en gebeurde het volgende …

Een bozige mevrouw stapte uit een auto en liep met een kaart in haar hand richting de kruising, waar ze naar de grote hoeveelheden wegwijzers keek en naar haar kaart. Ze vroeg niemand iets en liep op de kruising druk heen en weer om de bordjes goed te kunnen lezen.

Ik vroeg (in het Engels) of ze wellicht hulp nodig had en die accepteerde ze, bozig. Het was donker aan het worden en ze zwaaide geïrriteerd met de kaart, die totaal ongeschikt was omdat elk detail ontbrak. Daarnaast kan ik niet meer zo goed de kleine lettertjes lezen en al helemaal niet in het donker op een kaart die ze maar niet stil wilde houden.

Toen ik begreep waar ze naartoe moest, legde ik het uit. Heel eenvoudig! Gewoon een dorpje verderop. Ze luisterde half en dribbelde onrustig heen en weer. Ik herhaalde mijn uitleg en vroeg of ze het had begrepen, maar uit alles bleek dat ze mij niet vertrouwde. Ze had in haar hoofd dat ze naar rechts moest, maar ik zei dat ze naar links moest en wees het dorpje in de verte aan.

Ik heb nog één keer, heel langzaam, mijn uitleg herhaald en geprobeerd haar gerust te stellen dat het niet moeilijk was en ze bijna thuis was, 5 minuten rijden.

Ik liep met de hond verder en zag dat ze toch de afslag naar rechts nam, precies de verkeerde kant op.

Gelukkig zijn er mooie zonsondergangen!

zonsondergang-toscane-1 zonsondergang-toscane-2

Posted in: Bijzondere mensen, Toscane, Wandelen Toscane

Triest

Afgelopen week was het schitterend weer, de hemel was straal blauw, alle ramen stonden open.

Een kleine wandeling lokte … en zo liep ik even later tegen een oud mannetje aan die zijn wijngaard aan het snoeien was. Ik maakte zoals altijd een oppervlakkig praatje, over de wijn, het weer, hoeveel werk hij nog had. De man stond er ingezakt bij en sprak een dialect dat ik met moeite kon verstaan. Hij verstond mij ook slecht trouwens.

Plotseling ging zijn stem gevaarlijk omhoog en piepte hij eruit dat hij zo vreselijk moest huilen omdat zijn vrouw tien dagen geleden was overleden. Jeetje, wat ontzettend naar! Ze waren ruim 50 jaar getrouwd, altijd samen geweest. Ze was 7 jaar jonger dan hij, dus hij had het helemaal niet verwacht. Hij bleef huilen. Ik probeerde wat over zijn vrouw te praten om hem wellicht wat tot rust te brengen. De arme man was echter ontroostbaar, en ik kon mij dat goed voorstellen.

Na een hele tijd in die wijngaard besloot ik dat ik maar beter weg kon gaan, want de man werd steeds hulpelozer en verdrietiger. Ik probeerde een laatste ‘kaart’ en begon over zijn kinderen. Die had hij wel! Mijn advies dat hij minder alleen thuis moest zitten, maar bij zijn familie op bezoek moest gaan viel eindelijk goed. Hij klaarde even op, hield op met huilen en zei dat hij dat inderdaad maar moest doen. Die lange avonden alleen waren niet goed voor hem, besloot hij uit zichzelf (als ik het goed heb begrepen).

Ik denk sinds die ontmoeting heel vaak aan dat ontzettend droevige mannetje. Hij en zijn vrouw die elke avond met elkaar zaten te kaarten en nu is zijn steun en toeverlaat, zijn makker voor het leven, plotseling weg. Een hulpeloos hoopje verdriet achter zich latend.

Maar, geheel niet toepasselijk en het slaat nergens op … hieronder wat foto’s die ik nog had.

De geiten zijn alweer van ruim een maand geleden en de foto’s daaronder zijn van vorige week zondag, toen hebben we een wandeling van 5 uur gemaakt (ik was uitgeput en heel blij toen we net voor het donker weer terug waren!).

geiten - 1 wandeling-toscane-dec-2015- - 1 wandeling-toscane-dec-2015- - 2 wandeling-toscane-dec-2015- - 3 wandeling-toscane-dec-2015- - 4

Deze zonsondergang was ergens afgelopen week …wandeling-toscane-dec-2015- - 5

 

Posted in: Fietsen in Toscane, Montespertoli, Toscane

Romantisch in een veld zitten

Zaterdagavond gingen we erg laat nog een stukje fietsen. De zonsondergang was heel bijzonder en we waren niet de enigen die ervan genoten …

romantisch-toscane-3

In de verte zie je de Alpi Apuane (Apuaanse Alpen) in de buurt van Lucca. De zon verdween hier snel achter en daarna hadden we grote haast om nog voor het donker thuis te komen.

romantisch-toscane-2

romantisch-toscane-1

Wat een rijkdom!

Posted in: Montespertoli, Toscane

Na regen … zonneschijn en mistflarden

Gistermiddag barstte er een onweer van jewelste los.De stroom viel steeds uit, het denderde en flitste en bakken water kwamen uit de hemel vallen.

Na de hitte van de afgelopen dagen was dit natuurgeweld mij zeer welkom (hoewel, beter als de stroom niet steeds weg zou zijn gevallen …!).

Tegen zonsondergang was bijna alles voorbij en werden we op prachtige kleuren getrakteerd. Vanochtend waren er dunne flarden nattige mist die al om half acht geheel waren verdwenen.

na-onweer-toscane-1 na-onweer-toscane-2 na-onweer-toscane-3 na-onweer-toscane-4

Posted in: Wandelen Toscane

Wandeling frisse zondagmiddag in Chianti

We zijn weer terug van een kort weekje vakantie.

Vandaag werd het in de loop van de dag zonnig, maar wel fris. We gingen wandelen, van Montespertoli naar het kasteel van Poppiano, naar San Quirico en toen links naar het kasteel van Montegufoni en terug naar huis in Montespertoli.

De sfeer in het laatste uur was prachtig. Maar eerst wat foto’s van een kapelletje dat op instorten staat bij het dorpje Montagnana.

wandeling-chianti-1feb2015-1 wandeling-chianti-1feb2015-2 wandeling-chianti-1feb2015-3 wandeling-chianti-1feb2015-4 wandeling-chianti-1feb2015-5 wandeling-chianti-1feb2015-6 wandeling-chianti-1feb2015-7 wandeling-chianti-1feb2015-8 wandeling-chianti-1feb2015-9

Posted in: Wandelen Toscane

Koper stelen

Rondom het kasteel van Montegufoni in de gemeente Montespertoli, staan wat huizen. Eén daarvan wordt gerestaureerd. Het werk lijkt niet erg op te schieten, maar dat er wel iets gebeurt  zagen we gisteren toen we erlangs liepen. Er stond een nieuw groot bord voor de deur met daarop:

“ze zijn niet van kopen maar van aluminium, nep koper, hier is het voorbeeld”.

rondom-castello-montegufoni-4

Blijkbaar worden goten van koper gestolen …?

Wat andere foto’s van de wandeling gisteren (van Montespertoli richting de villa van Frescobaldi bij La Ginestra en via Castello di Montegufoni terug naar Montespertoli).

rondom-castello-montegufoni-2Dit bozige gevogelte staat op een hek bij een ander huis in aanbouw.

rondom-castello-montegufoni-3 Castello di Montegufoni met Montespertoli op de achtergrond.

rondom-castello-montegufoni-5De toren van het kasteel, met een ladder die er altijd staat en mij fascineert. Waar gaat die naartoe en waarom?

rondom-castello-montegufoni-1Een kijkje in een verlaten huis. Het stucwerk is deels naar beneden gekomen. Er staan twee tafels in deze kamer met het tafelkleed er nog op en daaroverheen plastic om de tafels tegen stof te beschermen.
Aandoenlijk die zorg van ooit, waar inmiddels alles eromheen op instorten staat en de regen vrij naar binnen waait.

Back to Top